Komt het recyclen van EV-batterijen al een beetje op gang?

Fabrikanten en importeurs zijn wettelijk verplicht een batterij aan het einde van z’n levensduur terug te nemen. Daarnaast moet de accu voor tenminste 50 procent van het gewicht gerecycled worden. Als het herwinningsproces op dat aandeel blijft steken, blijf je bij elke accu toch nog met honderden kilo’s restafval zitten.

Mocht een accupakket na z’n werkzame leven in een auto nog intact zijn, dan kan-ie worden hergebruikt voor andere toepassingen. Bijvoorbeeld voor de opslag van wind- of zonne-energie. Dan is het niet erg dat-ie bijvoorbeeld 30 procent van zijn capaciteit verloren is.

De meeste recyclebedrijven zitten nog in de testfase

Het recyclen van batterijpakketten gaat pas echt serieus van start als er genoeg bedrijven zijn die de grote lithium-ion accu’s uit elektrische auto’s kunnen verwerken. Er zijn er al een paar, en er volgen meer. Maar de meeste zitten nog in de testfase.

Het draait daarbij niet zozeer om de economische haalbaarheid, maar meer om te zien hoe het loopt en hoe de processen kunnen worden verbeterd. Dit zijn natuurlijk essentiële stappen voor toekomstig recyclen op industriële schaal. Een echte, milieuvriendelijke kringloopeconomie voor aandrijfbatterijen is er dus nog niet.

Het wordt pas echt rendabel als alle technologische processen niet alleen in het lab, maar ook op industriële schaal onder alledaagse omstandigheden werken, én als er genoeg accu’s van elektrische auto’s beschikbaar zijn om te recyclen. Maar dat is waarschijnlijk pas over vier tot vijf jaar het geval – tenminste, als de elektrische mobiliteit echt doorzet.

Zo worden lithium-ion-accu’s gerecycled

Op dit moment zijn twee totaal verschillende methoden gangbaar: marktleider Umicore legt zich toe op het thermisch smelten/verbranden, terwijl chemiebedrijf Duesenfeld en de proeffabriek van Volkswagen in Salzgitter de methode van mechanisch versnipperen bewandelen.

Bij het recyclen is het de bedoeling vooral de meest waardevolle grondstoffen te ‘redden’. Denk aan lithium, nikkel, mangaan, kobalt en grafiet. Bij de eerste, meest gebruikte methode, kunnen door de verschillende smeltpunten grondstoffen van elkaar worden gescheiden. Zo kun je kobalt, koper, nikkel en een beetje lithium deels terugwinnen.

Kick je op zulke technische verschalen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief!

Aanmelden

Ontvang wekelijks het laatste autonieuws, de beste tests en af en toe een aanbieding.

Maar andere materialen zoals grafiet, aluminium en een groot deel van het lithium gaan verloren. Met mechanisch versnipperen in een stikstofbad kun je in theorie een recyclagepercentage tot wel 96 procent halen. Maar zover zijn we helaas nog lang niet.

“Zo vergt het recyclen van een kilo batterijen 1,5 kWh elektriciteit.”

Er is ook een veelbelovende methode van het Duitse Fraunhofer Instituut voor Recycling en Grondstofstrategieën IWKS. Met een mechanisch proces (elektrohydraulisch verkleinen met ontladings-schokgolven) worden niet alleen de afzonderlijke grondstoffen teruggewonnen, maar ook complete onderdelen. Dat maakt hergebruik een stuk efficiënter.

Recyclen van een batterij kost ook energie

Toch is ook voor dit recyclingproces een serieuze hoeveelheid energie nodig. Zo vergt het recyclen van een kilo batterijen 1,5 kWh elektriciteit. En dan te bedenken dat een hoogspanningsaccu van een auto gemiddeld 454 kilo weegt, met uitschieters tot wel 800 kilo. Kortom: het laatste stadium van een lithium-ion batterij zorgt nog voor een flinke vergroting van de CO2-voetafdruk van elektrische auto’s.