Frans rijdt zó met zijn 33 jaar oude Volkswagen Golf II naar Italië: "Daar gebeurt niks mee"

Frans Hofstaetter (67) is een echte autoliefhebber. Van al het geld dat hij de afgelopen 42 jaar in auto’s heeft gestopt, had hij volgens zijn vrouw allang een Ferrari voor de deur kunnen hebben. Zulke opmerkingen nemen we meestal met een korreltje zout, maar wanneer Frans vertelt dat hij zijn automobiele carrière ooit begon met een BMW 3.0 CS (E9), zijn we geneigd erin mee te gaan. Die fraaie coupé uit de seventies is immers te vergelijken met de huidige 6-serie.

Ook voor youngtimer-verhalen moet je bij Auto Review zijn.

Mis ze niet en meld je aan voor onze gratis nieuwsbrief!

Frans: “Ik zag die BMW staan bij een autobedrijf aan de Spaarndammerstraat in Amsterdam. Zilver metallic en zó mooi! Ik was op slag verliefd en heb hem meteen gekocht.” Helaas heeft Frans maar kort van zijn dikke Duitse coupé kunnen genieten. “Ik had ’m een maand, toen ik op een ochtend beneden kwam en hem ­nergens meer zag staan. Weg was-ie. Gejat. Daarna heb ik van het verzekeringsgeld een blauwe gekocht. Maar die werd na een halfjaartje ook weer gestolen. Toen was ik er klaar mee.”

Geen Opel Kadett maar een Pontiac Firebird

Dat betekende niet dat Frans, net als half Nederland, overstapte op een Opel Kadett: “Na die tweede BMW CS heb ik een Pontiac Firebird gekocht. Toen ik jong was, was ik gek op dat soort auto’s, haha.” Er volgde nog een flinke verzameling van dik spul, waaronder een paar BMW’s 5-serie en een Honda Prelude. “Ach ja, ik had wat gespaard, ik woonde op een half woninkie, had een goeie baan en auto’s waren nu eenmaal mijn passie.”

100.000 kilometer per jaar in dikke limousines

De behoefte om grote dure auto’s te kopen, werd minder toen Frans 32 jaar geleden als directiechauffeur ging werken en dagelijks in de dikste limousines reed. Afstanden van 100.000 kilometer per jaar waren geen uitzondering. Toch was er van afzien geen sprake achter het stuur van auto’s als de Mercedes S-klasse en Audi A8. Wel schafte hij tussendoor als hobbyauto nog een Triumph Spitfire aan. Door tijdgebrek reed hij er te weinig mee, vandaar dat hij al na een paar jaar zwichtte toen iemand er een mooi bod op deed.

Dat betekende niet dat Frans’ auto- en klassiekerliefde over was. “Ik ging nog regelmatig naar klassiekerevenementen en af en toe droomde ik wel van een Triumph TR6, maar het is er nooit van gekomen om weer een klassieker te kopen.” Tot voor kort, toen er een smetteloze witte Volkswagen Golf II op zijn pad kwam.

Zielsgelukkig in een witte Golf II

Het is wel geen Triumph TR6 of Ford ­Mustang Convertible, zoals een vriend van Frans heeft, toch wordt hij zielsgelukkig van ritjes in zijn 33 jaar oude Golfje. Dat is niet alleen omdat de auto nog bijna nieuw oogt en ruikt, maar ook vanwege de aandrijflijn. Anders dan de Nederlandse doorsnee-Golf II, hoeft Frans’ auto het niet te doen met een armetierig 1.3’tje met 54 pk en een handgeschakelde vierbak. Nee, deze simpel ogende volks-hatchback heeft een heuse 1,8-liter met 90 pk onder de kap, gekoppeld aan een luxe drietrapsautomaat! En er zit ook nog stuurbekrachtiging op. Van een oud vrouwtje geweest zeker?

Tip

Bespaar op je autoverzekering met AutoBewust van Interpolis

Jij maakt zelf keuzes in de dekkingen.
Zo stel je de autoverzekering samen die bij jou past.
En houd je de premie laag.

Meer informatie

Niet het wilde dametje uit de Golf-commercial

Dat blijkt te kloppen. Maar gelukkig was het niet dat wilde dametje van de prijswinnende commercial uit 2011. Daarin speelde trouwens ook geen witte Golf II de hoofdrol, maar diens opvolger, en dan ook nog in het rood. Hoe zit het dan wel met dit exemplaar?

Frans: “Een jaar of drie geleden ging de Duitse oma van mijn schoondochter naar een verzorgingstehuis. Bij de ontruiming van haar huis in Krefeld vonden we deze witte Golf in de inpandige garage. Hij was van 1990 en bleek al tien jaar stil te staan. Onder de dikke stoflaag kwamen geen krassen of deuken tevoorschijn en er stond maar zo'n 50.000 kilometer op de teller. Mijn zoon en schoondochter wisten niet zo goed wat ze ervan konden verwachten. Daarom bood ik aan om hem met een auto-ambulance op te halen en bij mijn vaste garagebedrijf te laten nakijken.”

Achterstallig onderhoud wegwerken

Hoewel het in de basis een uitstekende auto was, moest de garage natuurlijk wel een decennium aan achterstallig onderhoud wegwerken. De remmen moesten gangbaar gemaakt worden en uit voorzorg zijn alle wielremcilinders vernieuwd, evenals een aantal remleidingen. Uiteraard zijn alle vloeistoffen ververst en ook de benzinetank is leeggepompt. De achterste uitlaatdemper was aan vervanging toe, daarnaast werd de Volkswagen Golf II verwend met onder meer nieuwe bougies en bougiekabels, schone filters en een verse distributieriem.

“Hij had 10 jaar stilgestaan, maar na de grote beurt was het starten en lopen.”

Frans: “Na die grote beurt kwam er een nieuwe accu in en was het starten en lopen. De auto ging naar mijn zoon en schoondochter en vorig jaar zomer hebben ze hem ingevoerd. Hij kwam met vlag en wimpel door de RDW-keuring, toch stond hij daarna meer stil in de garage dan dat hij reed. Dat vond ik zonde en daarom wilde ik hem vlak na mijn pensioen graag overnemen. Sindsdien geniet ik er met volle teugen van. De motor loopt als een naaimachientje en de automaat schakelt netjes. Wel tank ik altijd euro 98, want ik merk dat-ie daar lekkerder op rijdt en ik kom er ook iets verder mee."

Naar het Gardameer

"Mijn vrouw en ik gaan elk jaar op vakantie naar het Gardameer in Italië en daar zou ik ook best met de Golf naartoe durven - daar gebeurt niks mee. Het enige nadeel is dat-ie geen airco heeft. Maar zolang het niet té warm is, kun je natuurlijk ook het dakkie opendraaien en zo van de auto en de omgeving genieten. Maar onze moderne auto is natuurlijk wat comfortabeler, van alle gemakken voorzien én zuiniger.”

Betrouwbaarste Golf ooit

Ooit wil Frans misschien nog weleens een oudere klassieker kopen en zelf opknappen. De Triumph TR6 zit nog steeds in zijn hoofd, en een andere mogelijkheid is een Volkswagen Kever Cabriolet. “Die vindt mijn vrouw ook heel leuk.” Voorlopig geniet Frans echter met volle teugen van zijn witte Golf. Älleen wil ik er nog een setje andere wielen bij zoeken. Liefst van die stalen meergaats velgen. Die staan net wat vrolijker."

Op Frans'uitnodiging neem ikzelf plaats achter het stuur. Aanvankelijk wat sceptisch, waarschijnlijk omdat ik mijn eigen Golf II-ervaringen heb opgedaan achter het stuur van een afgeragde, turboloze 1.6 diesel. In gedachte voel ik het stoel­frame nog dwars door de versleten schuimrubber vulling in mijn rug prikken en hoor ik het geluid van stuiterende knikkers uit de motorruimte. En traag dat die diesel was …

“De 1.8 loopt mooi rustig en hangt verrassend gretig aan het gas. ”

Maar wanneer ik het portier dichtsla, ben ik onder de indruk van het vertrouwenwekkende plofgeluid en ook binnenin voelt en oogt alles superdegelijk. Je gelooft de kenners meteen die beweren dat de tweede generatie Golf de betrouwbaarste ooit is.

'Me So Horny'

Het interieur is enerzijds een feest van herkenning; sober, om niet te zeggen karig, met een heleboel loze knoppen. De waarschuwingslichtjes die eruitzien als piepkleine gloeilampjes, de VDO-klok die zo uit het Centraal Station lijkt te zijn geplukt en de simpele schuiven van het verwarmingssysteem brengen je een dikke drie decennia terug in de tijd. Zou Kaoma op de radio zijn, met het meeslepend swingende Lambada? Of het melancholische Another Day in Paradise van Phil Collins wellicht? Het stoute Me So Horny van 2 Live Crew is ook een van de vele mogelijkheden.

Bang om wreed uit mijn bubbel te worden gewekt, laat ik de radio met rust. In plaats daarvan verbaas ik me over de stoelbekleding. Die is helemaal niet zo saai en grijs als ik in mijn hoofd had. In plaats daarvan zit ik op aangenaam stevige stoelen met rode, oranje, groene en blauwe accentjes in de geruite stof.

Lees ook Erik over zijn Saab 900: "In jaren is hij stokoud, maar hij oogt en rijdt als nieuw"

Lekker ruim, zo'n oude Golf

Rijden met de Volkswagen Golf II 1.8 automaat is niet te vergelijken met de ritten in die trieste Golf 1.6 diesel van vroeger. De benzinemotor loopt mooi rustig en hangt verrassend gretig aan het gas. Daarbij krijg je nooit het idee dat-ie vanwege de drietraps automaat te hoog in de toeren schiet. Dankzij de optionele stuurbekrachtiging voelt niet elke rit als een bezoekje aan de sportschool en het soepele onderstel ontziet lijf en leden van de inzittenden.

Achterpassagiers beschikken trouwens ook over verbazingwekkend veel hoofd- en beenruimte. Hulde aan het hoekige design, dat tevens bijdraagt aan het riante rondomzicht. Parkeersensoren en achteruitrijcamera’s? Niet nodig! Ook ik zou hier best mee richting Gardameer willen rijden. En mezelf kennende, zou ik op de autobahn stiekem even testen of de 1,8-liter al zo goed ingereden is, dat-ie de opgegeven top van 170 km/h haalt! Wanneer gaan we, Frans?

Wil jij ook met je neo-klassieker of youngtimer in ons gedrukte magazine Auto Review en op onze website? Meld je aan bij de redactie!