Marc heeft de snelste Fiat ooit en krijgt bewonderende blikken van Ferrari-rijders

Wanneer je likkebaardend om Marcs puntgave Coupé Fiat heen loopt, krijg je algauw de neiging om te denken dat deze auto uit de glorie­tijden van Fiat dateert. Maar niets is minder waar. In december 1993, toen Fiat deze auto op de Bologna Motor Show aan het enthousiaste publiek toonde, namen de boekhouders nog met klotsende oksels de jaarrekeningen door. 

Lees meer liefhebbersverhalen, meld je aan voor de nieuwsbrief1

Tip

Ontdek de Volkswagen Polo

Stel jouw Volkswagen Polo samen, standaard vol features zoals Digital Cockpit, Lane assist en LED Matrix-verlichting,

Stel samen

Hoe singer-songwriter Jovanotti met zijn winterhit Penso positivo ook zijn best deed, er lagen onvoldoende flesjes Paco Rabanne in de bureauladen om de geur van angstzweet onder de noeste rekenaars uit te bannen. Aan de conclusie viel niet te tornen: een recordverlies was aanstaande. Ten opzichte van zo’n 1,8 miljoen auto’s in topjaar 1989, waren de verkoopcijfers in 1993 gekelderd naar ongeveer 1,2 miljoen. En laat dat nu om en nabij hetzelfde cijfer zijn als in het magere 2024 …

Coupé Fiat geen bestseller

Gelukkig krabbelde Fiat weer op, om in 1997 te pieken met meer dan 2 miljoen verkochte auto’s. Niet dankzij de Coupé, trouwens, want met een totaal verkoopcijfer van nog geen 73.000 stuks in acht jaar, was deze schoonheid verre van een bestseller. In september 2000 liepen de laatste exemplaren van de band en van alle geproduceerde auto’s kwamen er rond de 500 naar Nederland. 

Dat doet niks af aan het prachtige design van de Coupé Fiat. Het profiel is een briljante combinatie van ronde en scherpe lijnen, waarbij vooral de drie evenwijdige vouwen op de flanken in het oog springen. Aan de achterkant trekken de Ferrari-achtige, ronde achterlichten de aandacht, terwijl de stoere, lage neus wordt gekenmerkt door haast gebeeldhouwde plexiglas koplampen met gemeen kijkende, dubbele lenzen.

Pininfarina? M’n neus!

Het is ook niet voor niets dat de naam van Pininfarina de achterschermen siert. Nou, laat je niet voor de gek houden; eigenlijk zou hier ‘Butt’ moeten staan, excuus: ‘Bangle’. Want alleen het fraaie interieur is door het befaamde Italiaanse designhuis ontworpen. De carrosserie is getekend door niemand minder dan de Amerikaan Chris Bangle. Je weet wel, de man die vooral bekend werd vanwege zijn ontwerp van de BMW 7-serie (E65). Die met de dikke billen, bijgenaamd ‘Bangle-butt’.

Lees ook Hendrik was dolblij met zijn BMW 750i, totdat het op de autobahn vreselijk misging

Marc wilde geen standaard hatchbackje

Terug naar Marc. Hoe word je als jonge jongen verliefd op zo’n zeldzame, relatief onbekende auto? Had een Audi TT of BMW Z3 niet meer voor de hand gelegen? Marc: “De passie voor coupés zat er bij mij al vroeg in, dus dat mijn eerste auto geen standaard hatchbackje of sedannetje werd, was wel duidelijk." 

“Omdat ik nog maar net mijn rijbewijs had, vonden mijn ouders het beter als ik voor de tamme versie zou gaan.”

"Zo kwam ik op een gegeven moment de Coupé Fiat op het spoor. Die was wel heel speciaal én niet al te duur. Ik twijfelde nog even of het een viercilinder met turbo moest worden, maar aangezien het m’n eerste auto was, vonden mijn ouders het verstandiger als ik voor een tammere versie zou gaan. Ik kocht de auto voordat ik een rijbewijs had, dus moest m’n vader de proefrit maken." 

Geen centje pijn, alleen normaal onderhoud

Een maand later had ik het roze papiertje op zak en kon ik mijn aanwinst zelf ophalen. Dat was een ongeblazen tweeliter vijfcilinder met 147 pk. Het was mijn dagelijkse auto en in zes jaar heb ik er ongeveer 100.000 kilometer mee gereden. Zonder een centje pijn; natuurlijk wel normaal onderhoud, maar geen gekke dingen, ook niet op de trips naar Italië.”

Na vijf jaar was Marc nog lang niet uitgekeken op zijn Italiaanse schone. Sterker nog, hij was zo verknocht geraakt aan het model, dat hij in het liefhebberscircuit terechtkwam. Daar horen natuurlijk leuke meetings bij, waar Marc begerig de mooiste en meest exclusieve uitvoeringen van Bangles geesteskind bewonderde. 

Op jacht naar een Limited Edition

“Dan gaat het toch kriebelen om ook een bijzondere versie aan te schaffen. Alleen is het lastig om zo’n auto ook mooi te houden als je er dagelijks mee rijdt. Zo is het plaatwerk heel dun - voordat je het weet zit er een deukje in. Daarom besloot ik dat de volgende Coupé vooral een hobbyauto zou worden, waarbij de voorkeur uitging naar de Limited Edition-uitvoering.”

Snelste Fiat aller tijden

De Limited Edition kwam uit in 1998 en is vanbuiten te herkennen aan een speciale bodykit met een extra spoilerlip onder de voorbumper, dikkere zijskirts en titaniumgrijze details zoals de wielen, tankdop, achterlichtbehuizingen en spiegelkappen. Rode Brembo-remklauwen aan de voorkant tonen dat de auto flink wat stopkracht nodig heeft. 

Onder de kap van de LE lag standaard de 220 pk sterke vijfcilinder turbomotor. Die maakte van deze Coupé de snelste Fiat aller tijden. Hij knalt in 6,5 seconden van 0 naar 100 km/h en roffelt desgewenst door totdat de snelheidsmeter 250 aantikt. 

Veel rood leer in Coupé Fiat LE

Binnenin beschikt de Limited Edition over een rode startknop met titaniumgrijze rand, Recaro-stoelen met rode leren inzetstukken en sportpedalen. Zelfs het stuur is deels in rood uitgevoerd. En terwijl het dashboard in gewone Coupés in carrosseriekleur is gespoten, is het bij de Limited Edition altijd titaniumgrijs. Alleen valt dat bij Marcs Vinci-grijze Coupé nauwelijks op. De andere kleuren waarin Fiat de Coupé LE leverde, waren zwart, rood, Crono-grijs en staalgrijs metallic. 

Eerste Fiat met zesbak

Technisch zijn er weinig veranderingen ten opzichte van het standaard 20V Turbo-model, al is de LE wel de eerste Coupé Fiat met een handgeschakelde zesversnellingsbak. Een veerpootbrug zorgt voor extra stijfheid en de rood gespoten motorafdekkingen accentueren de ambities van het hete turboblok. 

In totaal zijn er 1550 Limited Editions gebouwd. Met nummer 1320 is Marcs auto een vrij late. Hoe kwam je zo’n exclusieve auto op het spoor? “De vorige eigenaar was een Duitser, die ik in het liefhebberscircuit had leren kennen. Ik wist dat-ie overwoog om zijn auto te verkopen en toen de koop van een andere Duitse Coupé in 2016 niet doorging, heb ik ’m onderweg gebeld of hij zijn auto inderdaad kwijt wilde. Toen het antwoord ja was, ben ik gaan kijken en kwamen we er al snel uit. Er stond maar 104.000 kilometer op de teller en de auto zag er piekfijn uit.”

Andere uitlaat voor lekkerder geluid

De echte kenners zien waarschijnlijk dat Marcs auto niet helemáál origineel meer is. “Klopt, de 17-inch Tomason-velgen heeft de vorige eigenaar eronder gezet en zelf heb ik ook een paar aanpassingen gedaan. Voor een lekkerder geluid en een gaver uiterlijk heb ik er een andere uitlaat met sportkat en twee eindpijpen onder laten zetten. Daar was ook een aangepaste achterbumper voor nodig, afkomstig van AutoDS Team in Polen. De originele uitlaat en bumper heb ik trouwens wel bewaard. 

Ook de led-achterlichten zijn een modificatie die ik heb aangebracht. De auto is verlaagd, maar de schroefset van KW Suspensions die eronder zat, voldeed niet helemaal. Daarom heb ik een instelbare set van BC Racing laten plaatsen.”

“Vijf jaar geleden is het blok uit elkaar geweest omdat de motor af en toe warmliep”

Roest onder het logo

Dat het merklogo van de motorkap is verdwenen, heeft vooral praktische redenen: “Daaronder had zich wat roest gevormd en om te voorkomen dat dit zich zou herhalen heb ik het logo verwijderd en de kap glad laten maken.” Onder de motorkap heeft Marc de boel verfraaid met een aluminium expansievat voor de koelvloeistof. “Dat heb ik van een goeie maat cadeau gekregen omdat ik zijn huwelijk had gefotografeerd, met mijn Coupé als trouwauto.”

Gesmede zuigers en drijfstangen

Spiekend op de fraaie, chroomgerande klokkenwinkel, zien we dat er nu 144.000 kilometer op de teller van Marcs auto staat. Is dat zonder slag of stoot gegaan? “Ik ben er nooit mee gestrand, maar vijf jaar geleden is het blok wel helemaal uit elkaar geweest omdat-ie af en toe warmliep. Een maatje van mij heeft toen meteen gesmede zuigers en drijfstangen gemonteerd.”

Twee keer naar Turijn

Voor z’n dagelijkse ritten rijdt Marc in een Alfa Romeo Giulietta, terwijl de Coupé de winterperiode onder een dekentje in een garage doorbrengt. Maar bij mooi weer schuwt Marc een stevig tochtje niet. “Ik ben er twee keer mee naar Turijn geweest. Tijdens het 25-jarig jubileum

Lees ook Waarom Laura het soms heel warm krijgt van haar Alfa Giulietta

Hoewel Marc niet bang is om op de autobahn het gaspedaal stevig in te drukken, vindt hij de hele beleving van de auto belangrijker dan pure snelheid. “De lage zit, het strakke bochtenwerk, maar vooral het gave geluid; er zit wel een radio in, maar die is puur voor de sier, haha.”

Toegezwaaid door de politie

Dat er af en toe ook een piepje of een kraakje te horen is, vind Marc niet erg: “Het blijft wel Italiaans, hè! Bij de eerste jubileumviering konden we in Turijn trouwens nog over de testbaan op het dak van de oude Lingotto-fabriek rijden, maar vorig jaar mocht dat niet meer. Wel jammer, al blijft zo’n internationale meeting gaaf. 

Even afgezien van de slechte wegen, is het extra leuk om met de auto door Italië te rijden. Overal krijg je duimpjes en enthousiaste reacties. Ik werd zelfs toegezwaaid door de politie! Sterker nog, in Turijn kregen we zelfs een politie-escorte vanaf de rand van de stad naar Piazza Castello in het ­centrum. 

Op de meeting zelf waren zo’n 80 tot 90 Coupé-eigenaren uit heel Europa aanwezig. We zijn er zelfs Grieken en Denen tegengekomen, en natuurlijk veel Italianen. En wat ook gaaf is: ik heb bij één van die meetings de handtekening van Chris Bangle gekregen.”

“Ferrari-rijders zien vaak niet aankomen dat-ie zo vlot is”

Thuis tussen de Ferrari’s

Ook in Nederland ontmoet Marcs Fiat regelmatig landgenoten, en dan vooral van de adellijke soort. “Een paar keer per jaar ga ik als fotograaf mee met evenementen van een club Ferrari-liefhebbers - gewoon in de Fiat. En hoewel ik ’m absoluut niet met een Ferrari wil vergelijken, valt-ie daarbij qua stijl en belijning niet eens uit de toon. Ook de meeste Ferrari-rijders vinden mijn ‘Fiatje’ hartstikke leuk, en ze zien vaak niet aan­komen dat-ie zo vlot is. Ik krijg regelmatig reacties van: ‘jeetje, zit daar zo veel vermogen in?’”

Roestgevoelige plekken

Wat glans en staat van onderhoud betreft, doet Marcs auto waarschijnlijk evenmin onder voor veel Ferrari’s. Is het een beetje te doen om ’m zo mooi te houden, Marc? “Er zijn wel een paar roestgevoelige plekken. Via het Pininfarina-logo op het achterscherm lekt water naar binnen en na verloop van tijd veroorzaakt dat roest onder in de hoek van het binnenspatbord. Ook gaan ze vaak roesten ter hoogte van de bumpersteunen. Gelukkig is die van mij door de vorige eigenaar getectyleerd.” 

Onderdelen Coupé Fiat moeilijk verkrijgbaar

Sowieso is het slim om een Coupé Fiat schadevrij te houden, want veel onderdelen zijn amper leverbaar, zo vertelt Marc. “Helemaal voor de Limited Edition. Fiat heeft nu in het kader van FCA Heritage net een serie voor- en achterbumpers geproduceerd, maar daarmee houdt het op. Heb je bijvoorbeeld een motorkap of een zijruitje nodig, dan kun je het schudden. Zelfs originele uitlaatsystemen zijn niet eens meer leverbaar. 

Slijtagedelen zijn nog redelijk te doen, al kun je voor de viercilinder turbomotor niet eens meer een originele nieuwe thermostaat kopen. Dus als ik iets tegenkom waarvan ik denk dat ik het ooit kan gebruiken, neem ik het mee. Ik heb thuis al een aardige voorraad liggen, en een maatje van me heeft ook nog een schuur vol, dus ik heb niet snel een probleem. Daarnaast heb ik een hele verzameling boekjes, folders, werkplaatshandboeken, dat soort spul. En van de week heb ik een schaalmodel binnen gekregen.”

Verboden speelgoed

Nu vinden ook wij schaalmodellen heel leuk, al hebben ze wel een paar grote nadelen: ze zitten voor geen meter, je moet ze zelf duwen en ze maken geen geluid. Gelukkig mogen we ook een blokje om in Marcs 1:1-model en dat bevalt geweldig goed. ­Wanneer je eenmaal in het tikkeltje foute rode leer van de Recaro-stoel hebt laten zakken, kun je je handen niet van de lonkende startknop afhouden. Het ding ziet er toch een beetje uit als verboden speelgoed. En nadat je ’m hebt ingedrukt, lijkt de roffelende vijfcilinder dat gevoel te bevestigen. 

Snelheidsbeleving van hoog niveau

Zodra de motor netjes is opgewarmd, gaat het aluminium gaspedaal richting tapijt en verandert het donkere geroffel in een galopperende grom, om te eindigen in een woeste grauw wanneer de wijzer van de toerenteller het rood nadert. Zelfs anno 2025 voelt de auto nog lekker vlot aan, terwijl de lage zit de snelheidsbeleving naar een hoger niveau tilt. 

Lees ook Abarth 600e test: wedden dat je de elektrische Fiat 600 nu wel wilt hebben?

In krappe bochten helt de auto trouwens opvallend weinig over. Maar wie de grens opzoekt, merkt dat-ie wel behoorlijk zwaar in de neus is. Hoe dan ook: niks ten nadele van de aloude Fiat Dino, maar de Coupé Fiat is waarschijnlijk het spannendste model dat de Turijnse fabrikant ooit heeft gebouwd. En we hebben het treurige vermoeden dat-ie dat ook zal blijven ...