Je gelooft je ogen niet: deze 10 autosturen zijn echt gemaakt

1. Austin Allegro (1973)

In 1973 denkt British Leyland het wiel opnieuw uitgevonden te hebben. Dat wil zeggen: het stuurwiel. De nieuwe Austin Allegro verrast de wereld met een ‘vierkant’ stuur. Het achterliggende idee is dat de bestuurder zo meer ruimte voor zijn bovenbenen heeft. Bovendien vergemakkelijkt het Quartic-stuur de instap. De autopers is sceptisch, en uitspraken van de fabrikant dat het stuur 'hightech design' is, wakkeren dat alleen maar aan. Ook gewone Allegro-bestuurders zijn niet enthousiast. Zij vinden het ding maar onwennig aanvoelen, zeker op bochtige trajecten. Wisten zij veel wat er allemaal nog komen ging …

Tip

Ontdek de Volkswagen Polo

Stel jouw Volkswagen Polo samen, standaard vol features zoals Digital Cockpit, Lane assist en LED Matrix-verlichting,

Stel samen

2. Citroën Visa (1978)

Het opvallende eenspaaksstuur van Citroën deed zijn intrede bij de befaamde DS in 1956. In de decennia daarna werd het geëvolueerd en vanaf de CX (1974) begon het merk te experimenteren met 'bedieningssatelieten' aan het stuur. Die bereikten hun hoogtepunt in de eerste generatie Visa, waarbij veel functies (ruitenwisser, verlichting, claxon) links van het stuur in 'een module waren samengevoegd. Rechts kwam de bediening voor verwarming en ventilatie. Zo kon de bestuurder zijn handen te allen tijde aan het stuur te houden. Klinkt slim, maar niemand kon eraan wennen en geleidelijk nam Citroën afscheid van het concept.

3. Subaru XT (1985)

Citroën was niet de enige die vreemdsoortige sturen en bedieningssatellieten gebruikte. In 1985 introduceerde het minstens zo eigenwijze Subaru de XT, met een interieur dat net zo strak en extravagant oogde als de buitenkant. Op het eerste gezicht denk je wellicht dat het stuur 90 graden naar links is gedraaid, maar niets is minder waar: op de foto staat het in de rechtuitstand. Doordat de naaf niet doorloopt naar de linkerkant van het stuurwiel, ziet die eruit als een pistool. Wie de XT bestelde met een automaat, kreeg ook nog eens elektropneumatische vering en een digitaal dashboard. Alsof je in een straaljagercockpit zat …

4. Mercedes VRC Concept (1995)

Met de Mercedes VRC (Vario Concept Car) kon je alle kanten op: hij liet zich ombouwen tot pick-up, tweedeurs shooting brake, cabrio en coupé. En dat allemaal zonder stuur. Pardon? Je moest de auto besturen met een joystick. Net als de Lexus RZ had de Mercedes VRC drive-by-wire-besturing, dus zonder mechanische verbinding tussen het stuurwiel en de wielen. Ook remmen en gas geven deed je elektronisch. Daarmee liep deze Mercedes vooruit op technologieën die we nu steeds vaker terugzien in moderne productieauto's. Voor de bangeriken showde Mercedes trouwens ook een VRC mét stuur …

5. Maserati Boomerang (1972)

De gekste sturen vind je in studiemodellen en prototypes, zoals de Maserati Boomerang. Dit is de oorspronkelijke opzet, in de straatlegale ombouw van de conceptcar ziet het er duidelijk anders uit. Op het eerste gezicht lijkt het naafloze stuur met daarachter het instrumentarium vooral een designgrap, maar eigenlijk is het best handig. Het stuurwiel hoepelt om de meters - met een zeer prominente rol voor de toerenteller - en bedieningselementen heen, die daardoor allemaal perfect in het zicht liggen. Het interieurdesign is opvallend opgeruimd voor een auto uit de seventies.

6. Ferrari FF (2011)

Als er één merk is dat echte stuurmachines bouwt, is het Ferrari wel. In de FF introduceerde het Italiaanse elitemerk een stuur waarin bijna alle belangrijke functies waren geïntegreerd: ruitenwissers, lichtbediening, de rijmodi (via het manettino) en zelfs de richtingaanwijzers. Dat betekende: handen aan het stuur, ogen op de weg – precies wat Ferrari beoogde voor maximale focus. Het was even voor veel bestuurders even wennen, maar Ferrari volhardde in het concept. Het FF-stuur vormt nog steeds de basis voor de wijze waarop Ferrari-sturen vandaag de dag vormgeeft.

7. Spyker C8 (2000)

Het fameuze Nederlandse automerk Spyker ging in 1925 ter ziele, maar in 2000 werd het tot leven gewekt. Met het ontwerp van Maarten de Bruin, het (vermeende) kapitaal van Victor Muller en techniek van Audi, was in elk geval een bijzondere creatie neergezet: de Spyker C8. In 2000 was de airbag nog niet verplicht, en dat is in de C8 goed zichtbaar. Het stuur heeft vier zwaar verchroomde spaken en de rand is omwikkeld met leer, dat op zijn plaats lijkt te worden gehouden door glimmende popnagels. Of het lekker stuurt, vragen we ons af, maar het blingbling-gehalte staat buiten kijf.

8. Pagani Zonda R (2009)

De Pagani Zonda R is geen studiemodel, maar je ziet 'm ook niet op elke straathoek staan. Het is een extreme circuitauto gebouwd rond een koolstof-titanium monocoque en aangedreven door een zesliter V12 van AMG. Het afneembare racestuur is net zo bijzonder als de rest van de auto. De in de koolstofvezel naaf gecentreerde toerenteller wordt geflankeerd door knoppen voor onder andere traction control en radiocommunicatie. Onderin zien we ook iets wat op het manettino van Ferrari lijkt. Alles is erop gericht om de bestuurder maximale controle en feedback te geven op het circuit, zonder afleiding.

9. Lamborghini Athon (1980)

Vergeleken met de overbevolkte sturen van die twee andere Italianen, is het stuurwiel van de Lamborghini Athon een oase van rust. De futuristische roadster van Bertone had geen traditionele ronde vorm, maar een hoekig, asymmetrisch ontwerp dat naadloos paste bij de strakke lijnen van het interieur. Vanuit bepaalde hoeken leek de stuurwielrand volkomen los van het dashboard te zweven. Daarover gesproken: het instrumentarium was volledig digitaal – iets wat in 1980 nog bijna sciencefiction was. Het bleef bij slechts één exemplaar, want de Athon was helaas slechts een studiemodel.

10. Mercedes AMG One (2022)

De Mercedes-AMG One is een hypercar waarin Formule 1-technologie rechtstreeks naar de straat is gebracht. Onder de motorkap ligt een 1.6-liter V6-turbomotor afkomstig uit de F1, gecombineerd met vier elektromotoren. Samen goed voor meer dan 1000 pk en een topsnelheid boven de 350 km/h. Het stuur doet denken aan dat van de Austin Allegro, althans in de zin dat het verre van rond is. Het is zowel aan de boven- als onderkant plat, en ook qua indeling doet het sterk denken aan een echt F1-stuur. Daarmee legt Mercedes een directe link met de racesport, al mag je met de AMG One 'gewoon' de openbare weg op.