1980: Audi zorgt voor opschudding, Fiat lacht iedereen uit en Renault doet gek

1 - Audi quattro

Audi zorgt op de autobeurs van Genève voor opschudding. Het onthult hier de quattro, een sportieve coupé met vierwielaandrijving, vandaar 'quattro' (Italiaans voor 'vier'). Tot die tijd hebben is 4x4 typisch voor terreinwagens 4x4, en niet voor sportauto's.

Audi komt eind jaren 70 op het idee als het de uitstekende rijprestaties op ijs en sneeuw ziet van een offroader die Volkswagen heeft ontwikkeld voor het Duitse leger, de Iltis. De Ur-quattro is uitgerust met een 2,2-liter vijfcilinder met turbo en intercooler. Het vermogen bedraagt 200 pk. In 1981 maakt de Quattro zijn rallydebuut en vanaf dat moment domineert Audi jarenlang de rallysport.

Ook naar de top van de beroemde Pikes Peak International Hill Climb in Colorado met 156 haarspeldbochten zorgt de quattro voor open monden van verbazing. De auto is een sensatie. De later gepresenteerde Sport-versie met kortere wielbasis en deels kevlar carrosserie is nóg sensationeler. Dit gelimiteerde homologatiemodel perst er op zijn dooie akkertje 420 pk uit, meer dan het bij elkaar opgetelde vermogen van tien Volkswagen Polo's uit die tijd.

2 - Fiat Panda

De Nederlandse televisiecommercial is net zo legendarisch als de auto zelf. Hierin lacht de eigenaar van een Fiat Panda iedereen uit omdat zijn auto ruimer en zuiniger is. Bovendien kun je erin overnachten door alle stoelen plat te gooien. Aan het einde van het filmpje blijkt echter dat één iemand nog harder lacht: de motoragent die de Panda met 140 km/h voorbij ziet scheuren en in de achtervolging gaat. Ghehe. 

De Panda is een design van Giorgetto Giugiaro die ook de eerste Volkswagen Golf heeft getekend. Het interieur oogt soberder dan een regenachtige dag in Turijn, maar is opvallend ruim, met plek voor vier volwassenen. En dan nog houd je genoeg bagageruimte over voor bijvoorbeeld twee kratjes wijn. Geinig weetje: het Wereld Natuur Fonds (dat als logo een panda heeft), wil niet dat Fiat de naam Panda gebruikt, maar strijkt over zijn hart wanneer Fiat een flinke donatie toezegt. 

Vroegere Panda's herken je aan de halve dichte neus, later krijgt de Panda zowaar een volwaardige zwarte grille. Het autootje wordt een enorme hit, vooral in Italië struikel je erover. De oer-Panda blijft tot 2003 in productie.

3 - Renault 5 Turbo

Waar in een normale Renault 5 de achterbank zit, vind je in de 5 Turbo de middenmotor, een 1,4-liter turbo met 160 pk, in die tijd ongekend veel voor een B-segmentauto. Het snelste Vijfje herken je meteen aan zijn flink uitgebouwde achterste wielkasten, dikke uitlaat en speciale wielen. En anders wel aan het knalrode en -blauwe interieur van de Turbo 1 en de koeienletters TURBO die staan uitgeschreven op de achterruit en zijkanten.

De 5 Turbo accelereert in nog geen 7 seconden van 0 naar 100 km/h, bizar snel voor een dergelijke auto van toen. De achterwielaandrijving is geleend van de Alpine A310 en het is ook Alpine in Dieppe die de 5 Turbo produceert, deels van aluminium. Het is een homologatiemodel, nodig om mee te kunnen doen aan internationale rally's.

Uiteindelijk worden er inclusief de Turbo 2 veel meer gebouwd, bijna 5000 exemplaren. Tegenwoordig moet je zomaar een ton neerleggen voor een goeie 5 Turbo 1, als het niet meer is. De Turbo 2 gebruikt meer onderdelen van de gewone R5 en is iets goedkoper te verkrijgen. Al zal een nieuw elektrische Vijfje goedkoper zijn.

4 - Austin Metro

Tja, een icoon opvolgen is lastig. Dat geldt ook voor de Austin Metro, die de stokoude Mini moet doen vergeten. Net als zijn grote voorbeeld is het een compacte auto, maar dan met een praktische derde deur. Later komt er ook een 5-deurs versie. De Metro is nieuwer en ruimer dan de Mini, dus kat in 't bakkie denk je. 

Maar nee, ondanks de torenhoge verwachtingen en de aanwezigheid van Iron Lady Margaret Thatcher bij de onthulling, faalt de Metro jammerlijk in zijn missie. Het wagentje is relatief duur en presteert matig. Dat de techniek niet veel moderner is dan die van de Mini, helpt niet bepaald mee. Pluspunten zijn er wel degelijk; de Metro verbruikt weinig en heeft een in twee ongelijke delen neerklapbare achterbank, wat in die tijd een zeldzaamheid is.

Wellicht dat-ie daarom bij de Auto van het Jaar-verkiezing van 1981 alsnog het brons binnensleept. In 1987 komt de merknaam Austin te vervallen en wordt het autootje kortweg Metro genoemd. Nog later wordt dit Rover Metro die we in Nederland kennen als Rover 100. Daarvan komt zelfs een cabrioletversie. In 1998 gaat de Metro uit productie, twee jaar eerder voordat de oorspronkelijke Mini ermee ophoudt die hij had moeten opvolgen ...

5 - Ferrari Mondial

Mocht je een gebruikte Ferrari willen kopen zónder een tweede hypotheek op je huis te hoeven nemen, overweeg dan de Mondial. Voor rond de 60.000 euro vind je er een. Dat op Ferrari-meetings niemand een praatje met je wil maken, moet je maar voor lief nemen; de Mondial is onder liefhebbers niet gewild. Het is een vierzitter (2+2) en geen pure tweezits sportwagen.

Ook het wat magere vermogen van 214 pk (later 240, 270 en zelfs 300 pk) speelt de Mondial in het begin parten, vooral in vergelijking met de geliefde 308, die 250 pk levert. En dan heeft de coupé (hij is er later ook als cabriolet) ook nog een echte naam en geen modelcode met drie cijfers zoals gebruikelijk bij Ferrari.

"Boeien", zeggen wij op onze beurt, de Mondial heeft wel mooi het steigerende paard op de motorkap en is een volbloed product uit Maranello mét V8. Bovendien rijd je in een van de weinige vierzits Ferrari's met een middenmotor. Of de Mondial ook qua onderhoud betaalbaar is, durven we niet te voorspellen. Misschien toch maar eens informeren naar die extra hypotheek op je woning.