Deze autoverzamelaar heeft het geprobeerd, maar 'die Britse zooi gaat het niet worden'

"Over het algemeen zijn Franse sportwagens behoorlijk innovatief en betrouwbaar", begint André. "Ze leunen wel lichtjes in de richting van Italiaanse sportwagens. De meest bekende Franse sportauto is denk ik toch de Renault Alpine. Citroën heeft op sportief gebied niet veel gedaan. Ze hebben met kleinere modelletjes wel wat gepresteerd op sportief vlak, maar geen echte sportwagens gemaakt. Voor Peugeot geldt hetzelfde. Die hadden wel wat coupés, cabriootjes, en een GTi'tje. Maar een echte sportwagen is toch iets anders."

Kwestie van imago

"Als je nou één Franse sportwagenfabrikant moet opnoemen, dan is het Matra", vervolgt André. "Dat merk kent iedere autoliefhebber eigenlijk wel. Maar die hadden om een of andere duistere reden een heel slechte naam. Terwijl het eigenlijk best wel een goede auto is. Ze konden wel roesten hoor, maar dat deed een Golfje in die tijd ook. Om de een of andere reden mocht een Golfje wél roesten, maar een Franse wagen niet. Kwestie van imago, hè."

"Net als het feit dat Franse auto’s, dus ook de sportauto’s, bekend stonden als ingewikkeld en moeilijk om aan te sleutelen. Rij een Simca binnen bij een Opel-dealer en de monteurs steken vertwijfeld hun handen in de lucht: 'oh nee, daar beginnen we niet aan!' Volkomen onzin hoor. Behalve dat de Fransen soms wel een eigen maatje bouten, moeren en sleutels gebruiken. Dat dan weer wel."

Tip

Goed verzekerd de weg op

Kies de dekking die bij jouw (elektrische) auto past met de Interpolis Autoverzekering. Standaard € 0,- eigen risico en vrije reparatiekeuze.

Bekijk nu

Behoorlijk degelijk

"Ik restaureer al mijn leven lang Franse sportwagens, maar op een enkeling na laten die zich heel makkelijk repareren en herstellen. En wat ik zei: ze zijn behoorlijk degelijk. Ik heb één keer een Sunbeam Alpine gehad. Daar ging werkelijk alles aan stuk wat maar stuk kan gaan. En onderdelen die onmogelijk kapot kunnen gaan op een auto, gaan bij die Engelsen vroeg of laat wél stuk! Ik heb het echt een paar jaar serieus geprobeerd en toen dacht ik: 'die Britse zooi gaat het niet worden.'"

“De Venturi komt heel dicht in de buurt van de titel Beste sportwagen uit Frankrijk.”

"De Venturi, een prachtige auto, komt misschien wel heel dicht in de buurt van de titel Beste sportwagen uit Frankrijk. Mooi verhaal, dat Venturi. Er waren 2 jongens, Claude Poiraud en Gérard Godfroy. Een ervan werkte bij Peugeot aan de 205. Ze vonden dat er weer eens een echte Franse sportwagen moest komen en kwamen op de proppen met een prachtig ontwerp dat kennelijk indruk maakte bij investeerders. Dus konden ze beginnen."

Prachtwagen

"Eerst lepelden de vrienden er een Golf-motortje in, die lag kennelijk nog ergens in hun loods, maar dat werd helemaal niks. Toen hebben ze een vierpitter van Peugeot geprobeerd, maar dat was ‘m ook niet helemaal. Ze hadden gewoon een zescilinder nodig en dat werd de PRV-motor, die Peugeot samen met Renault en Volvo had ontwikkeld. De Venturi 300 was een prachtwagen. Daar heb ik er ook nog eentje van gehad. Ik kon nog importeur worden in Nederland, maar moest er dan twee op voorraad aanschaffen. Dat was me iets te kostbaar. Venturi heeft niet lang bestaan, een jaar of zestien geloof ik."

“Wat de Franse sportwagens onderscheidt van de Italiaanse en of Duitse is moeilijk te zeggen.”

“Wat de Franse sportwagens onderscheidt van de Italiaanse en of Duitse is moeilijk te zeggen. Het zijn kleine dingen. Zoals het feit dat ze van iets meer veercomfort zijn voorzien en over het algemeen iets hoger op hun poten staan. De veerweg van een Franse auto is behoorlijk lang vanwege de abominabele toestand van de Franse wegen. Dat is ook de reden waarom eigenlijk álle Franse auto’s zo goed en comfortabel geveerd zijn. Ik zag ooit een Matra Bagheera (foto linksonder, red.) in Schagen over een uiterst hobbelige weg rijden. Daar zag je een wieluitslag waarvan je dacht: ‘Zo, daar gebeurt wat!’ Maar de auto hield intussen wel mooi zijn pootjes aan de grond. Mooi gezicht hoor."

Een van de beste sportwagens uit de jaren 80

"De Bagheera had drie zitplaatsen voorin, wat vrij ongebruikelijk was. Er zijn niet veel exemplaren meer over. Het is ook wel een complexe auto om te restaureren, moet ik zeggen. Maar daarna kwam Matra met een autootje met een verzinkt onderstel, de Murena (foto rechtsboven, red.). Dat was echt een heel goede auto. Een van de beste sportwagens uit de jaren 80. Er zijn toentertijd tweehonderd stuks geïmporteerd en er rijden nu driehonderd Murena’s rond in ons land."

André: "De meest bijzondere Franse sportwagen is de CG B1200 (foto's hierboven, red.). Het merk was opgericht door de twee gebroeders Chappe met hun zwager Gessalin. Vandaar de naam CG. Het was eerst een koetsbouwer die voor Renault de eerste Alpine 106 bouwden. Zij bouwden in 1966 een auto met Simca-techniek. Dat merk was in die tijd technisch net wat verder en kwalitatief beter dan Renault. Er zijn er zo’n 400 exemplaren van gebouwd, waarvan 20 cabrio’s. En van die laatste heb ik er eentje staan."

Straaljager

In de voormalige showroom van André staan vier prachtige Matra Djets naast elkaar (foto hieronder). Correctie: drie Djets en een Jet. De naam Djet is gebaseerd op het Engelse woord ‘jet‘, dat straaljager betekent. Om de Fransen de naam goed te laten uitspreken moest Matra er een letter ‘d’ aan toevoegen. Anders zouden alle Fransen automatisch zzzjèt gaan zeggen. Later kwam dat te vervallen.

Op slag verliefd

De vader van André was Simca-dealer. André: “In mijn jeugd heb ik wel geleerd dat ik beter geen autodealer kon worden. Het is hard werken voor weinig geld. Mijn vader was een nuchtere Noord-Hollander. Die verkocht niet graag sportmodelletjes. Vond-ie onzin. Maar de motorcoureur Wil Hartog, die hier in de buurt woonde, wilde toch per se een Simca 1200 S hebben. Toen die bij ons werd afgeleverd, was ik op slag verliefd."

Total loss

"De Simca 1200 S was de mooiste auto die ik ooit had gezien. Twee weken later werd de 1200S verfrommeld weer teruggebracht. Had de vader van Wil Hartog ‘m total loss gereden. Daar hebben we nog een foto van. Dus twee weken later werd er weer een Simca 1200S bij ons thuis afgeleverd. Het waren meteen de enige twee van dit model die mijn vader ooit heeft verkocht. Natuurlijk heb ik ook een Simca 1200S in mijn verzameling. Uiteraard! Daar is het allemaal mee begonnen.”

Lees ook Bavo Galama vermaakt zich kostelijk met het afkraken van lelijke auto's