Spionagefotografie: Zo worden geheime prototypes gekiekt

Spionagefotografie kán heel spannend zijn. Want op sommige momenten moet je snel reageren, hard rijden, of als de bliksem uit je auto springen. Het zijn de jachtmomenten; de ogenblikken vol spanning en adrenaline. Ik leef daar echt voor. Dan heb ik bijvoorbeeld een fractie van een seconde om een goede positie te vinden en mijn geheugenkaartje vol te schieten: klik, klik, klik.

Er gebeurt niets

Maar helaas, vandaag is niet zo’n dag. Ik ben in het hoge noorden, in Lapland, en er gebeurt niets. Mijn ogen worden verblind door het sneeuw om me heen. Volgens het weerbericht valt er mogen nog veel meer. Ik zit al urenlang in mijn vierwielaangedreven Skoda Yeti naar drie wegen te turen. Verrekijker omhoog, scherpstellen, auto herkennen, verrekijker weer naar beneden. Niks te zien.

Tip

Bespaar op je autoverzekering met AutoBewust van Interpolis

Jij maakt zelf keuzes in de dekkingen.
Zo stel je de autoverzekering samen die bij jou past.
En houd je de premie laag.

Meer informatie

Ik doe dat honderden keren op een dag. Van zonsopgang tot zonsondergang, als het echt een slechte dag is. Ik ben niet op zoek naar een specifieke auto, maar aangezien ik vlakbij de wintertestbasis van de Volkswagen Group sta, kan er van alles langskomen. Een gecamoufleerde Golf zoeft voorbij. Oud nieuws. Hetzelfde geldt voor een Audi A3 en Bentley Continental GT. Niet interessant.

Goedgekozen schuilplaats

Maar toch moet ik me verbergen. Want als de bestuurders van de prototypes mij zien, kunnen ze mijn positie doorgeven en loop ik misschien interessante scoops mis. Mijn twee belangrijkste wapens zijn mijn geduld - daar heb ik heel veel van - en mijn goedgekozen schuilplaats achter een enorme sneeuwwal. Ik kan vanaf hier geen foto's maken, maar wel de weg bespioneren zonder gezien te worden.

Als er een interessante auto langskomt, spring ik razendsnel tevoorschijn. Op dat moment is het voor de testrijders al te laat om te ontsnappen, maar proberen doen ze het altijd. Zodra ze mijn camera zien, gaat de voet op het gas en racen ze er zo snel mogelijk vandoor. Tegen die tijd heb ik mijn foto's al gemaakt, maar goed ... ze hebben het geprobeerd. Ze hebben hun eer proberen te redden.

Audi RS 3 Sedan

Hé, wacht eens even ... wat komt daar aan gereden? Het ziet eruit als een Audi A3. Oh nee, het is een Audi RS 3 Sedan. Die heb ik nog nooit gezien. Mijn deur vliegt open. Ik spring over de sneeuwwal en sta nu midden op straat. Ik gok erop dat hij rechtsaf moet slaan. Zo niet, dan rijdt hij recht op mij af. De Audi heeft zijn knipperlicht aan. In één beweging pak ik mijn camera, zoom ik in en begin ik te fotograferen.

De Canon klinkt als een machinegeweer en schiet tien beelden per seconde. Vijftig 'kogels' later is het alweer voorbij. De RS 3 is over een kleine heuvel gereden en nu uit het zicht. Maar ik kan het prototype nog steeds van alle hoeken bekijken: op het schermpje van mijn digitale spiegelreflex. Score! Succes! Misschien was deze dag toch niet zo verschrikkelijk als ik dacht.