Dwergauto

Direct na de Tweede Wereldoorlog zorgde het sterke tekort aan brandstof en grondstoffen ervoor dat er behoefte was aan kleine en zuinige auto´s. De eisen waren minimaal aangezien de afstanden maar relatief kort waren. Diverse fabrikanten lieten zich van hun meest creatieve kant zien en de zogenaamde ´dwergauto´ (ook wel microcar of blublecar genoemd) ontstond. Een lengte van minder dan drie meter, ruimte voor twee personen en een kleine krachtbron (vaak afkomstig van een motorfiets) kenmerkte de dwergauto´s. De meest bekende voorbeelden: de Messerschmitt Kabinenroller, Peel P50, Zündapp Janus en uiteraard de Isetta.

Italiaans concept
Ondanks dat we de Isetta allemaal met BMW associëren is het concept van Italiaanse origine. Sterker nog, BMW bouwde de auto op basis van een licentie. Het oorspronkelijke concept werd bedacht door het in Bresso gevestigde Iso Rivolta. Het bedrijf werd oospronkelijk opgericht in 1939 onder de naam Isothermos en bouwde koelkasten. Na roerige tijden, met de Tweede Wereldoorlog als dieptepunt, werd Isothermos in 1953 opnieuw opgericht onder de naam Iso Autoveicoli S.p.a. met als doel om enkel nog scooters en motorfietsen te gaan produceren. Daar was het kort na de Tweede Wereldoorlog met succes mee gestart en dat succes wilde oprichter Renzo Rivolta verder voortzetten. Midden jaren ´50 startte het bedrijf met de ontwikkeling van een zeer kleine tweepersoons auto waarbij de deur aan de voorzijde zat en de krachtbron (afkomstig van een motorfiets) achterin lag. Heel bijzonder was het feit dat de auto twee zeer dicht bij elkaar geplaatste achterwielen had. De auto kreeg de naam Isetta (´kleine Iso´) en kon bij zijn introductie in 1953 in Turijn rekenen op een enorme belangstelling. Zo ook van BMW. 
 
Licentie
BMW zag wel brood in het concept van de Isetta dat voor de Duitsers het gat kon dichten tussen de motorfietsen en de luxe 501. Bovendien had BMW de mogelijkheid om haar kennis wat betreft motorfietsen en auto´s te bundelen in de Isetta. Iso Autoveicoli S.p.a. was al snel bereid de auto onder licentie aan te bieden aan diverse fabrikanten. Voor de Italianen was de focus alweer verlegd richting iets grotere auto´s en men zag in Italië, mede door de komst van de Fiat 500, de vraag al snel teruglopen. En zo ging men de overeenkomst aan met onder andere BMW.

Isetta 250
De originele krachtbron (een 236 cc metende 7,5 pk sterke 2-cilinder) werd vervangen door een 250 cc 1-cilinder met 12 pk afkomstig van de BMW R-25 motorfiets. Verwijzend naar de motorinhoud kreeg het model de naam Isetta 250. In 1955 kwam het allereerste model op de markt. Luxe kende de Isetta 250 niet. Het instrumentarium, dat met de deur naar buiten mee scharnierde, was karig. Verwarming was optioneel en wie frisse lucht wenste moest het dak open zetten. Maar de specificaties waren niet eens zo gek. De auto haalde een topsnelheid van 85 km/h en wist een verbruik van bijna 1 op 20 te realiseren. In zijn introductiejaar wist BMW in 8 maanden tijd maar liefst 10.000 exemplaren te bouwen en te verkopen.

Isetta 300 en 600
Begin 1956 werd er een doorontwikkeld model gepresenteerd. Een 298 cc motor stond garant voor een naamswijziging naar Isetta 300 (Isetta Moto Coupe DeLuxe) en bovendien had het blok één pk meer te leveren. Een aantal kwaliteitsverbeteringen en een open te schuiven zijraam waren de belangrijkste veranderingen. Een paar jaar later voegde BMW de Isetta 600 toe aan de modellijn. Deze werd aangedreven door een 582 cc metende tweecilinder die eveneens afkomstig was van een BMW motorfiets (R67). De Isetta 600 wist een topsnelheid van maar liefst 103 km/h te behalen. Maar dat was niet alles. Ondanks dat de voorzijde sterk leek op de Isetta 250 en 300 was de auto fors langer en bood ‘ie plaats aan vier personen. Twee conventionele achterportieren moesten de toegang tot de achterbank bieden. Bovendien werd de 600 voorzien van een grotendeels nieuw onderstel. Met onafhankelijke vering en ruimte voor vier personen begon de Isetta 600 al veel meer op een auto dan op het oorspronkelijke concept te lijken. En dat was meteen ook het grootste gevaar. Na twee jaar tijd werd de Isetta 600 dan ook alweer uit productie genomen. Er waren maar liefst 34.000 exemplaren van geproduceerd, maar de concurrentie in de vorm van een nieuw instapmodel van de Volkswagen Kever viel niet te winnen. Uiteindelijk viel in 1962 het doek voor de Isetta. In totaal werden er maar liefst 161.728 exemplaren geproduceerd.