Autotest | Kia Ceed

We beginnen bij het lijnenspel. Dat is braver dan voorheen. Best opmerkelijk, want hier kreeg de (vorige) Cee'd – met z'n spitse front en sterk oplopende taillelijn – nu juist veel lof voor. Niet dat de nieuwe Ceed een visueel onaantrekkelijke auto is geworden, integendeel, maar het spannende, waardoor hij boven het maaiveld uitstak, is niet meer. Een keurig en representatief uiterlijk is waarmee hij nu probeert te verleiden. En laten de meest succesvolle middenklassers dat nu ook doen…

Wil je toch een beetje kleur aanbrengen? Opteer dan voor de grootst mogelijke wielen (17 inch) en bijvoorbeeld het Blue Frame of Track Red op de foto's hiernaast. Hiermee komt de Kia Ceed aanzienlijk stoerder dan wel speelser uit de verf.

Vanbinnen wel spannend?

Euhm… daar houdt de Ceed er zowaar een nog zakelijkere uitstraling op na. Kekke kleurtjes, gedurfde vormpjes of sfeervolle sierstrips ontbreken in alle toonaarden. Enkel een toefje aluminium is aangebracht om het vele zwart te doorbreken. Geenzins is er moeite gedaan om de bestuurder en eventuele passagiers het gevoel te geven in een vooruitstrevende dan wel bijzondere auto te zitten. Sterker, het dashboardontwerp zou je evengoed in een auto van een voorgaande generatie kunnen terugvinden. Dat is in de bejubelde Stinger toch heel anders. Idem in de Soul en Stonic. Waarom ineens zo serieus, Kia? Hier lag een kans.

“Op het gebied van design mag dan misschien een stapje terug zijn gedaan, op al het overige wordt de vorige generatie compleet overklast.”

O jee…

Het bravere ex- en interieur klinkt een beetje als een valse start inderdaad. Maar vergeet de uitspraak 'beauty is in the eye of the beholder' niet. Oftewel, uiterlijk is nogal een subjectief onderwerp. Dit gezegd hebbende kan de grote lofzang eindelijk beginnen. Want op het gebied van design mag de Kia Ceed dan misschien een stapje terug hebben gedaan, op al het overige wordt de vorige generatie compleet overklast. Zelfs de concurrentie wordt op sommige punten het nakijken gegeven.

Neem de binnenruimte. De Ceed kent dezelfde buitenmaten als zijn voorganger, op en rond de stevige en prettige ondersteunende stoelen is het ruimer zitten. Voorin zit je als vanouds goed. De armleuning van de portieren kan voor mensen met kortere armen weliswaar net wat te ver weg zitten, het geeft al wel aan dat er winst in binnenruimte is geboekt. Ook achterin voelt het merkbaar breder rond de ellenbogen en schouders.

Kia beweert zelfs dat de Ceed de beste been- en hoofdruimte in z'n klasse biedt, echter die claim is nogal enthousiast. Achterin voelt het namelijk niet spectaculair ruimer dan bij de concurrentie. Gewoon conform de klasse dus. Helemaal achterin past volgens Kia 395 liter aan spullen. Dit cijfer behoort dan weer wel tot de grootste en zo ervaren wij dit ook. De kofferbak is riant en lekker vierkant en, hetzij enkel bij de Ceed SW, voortaan automatisch te openen door simpelweg enkele tellen stil te wachten direct achter de auto. Interactie tussen auto en contactsleutel doet de rest.

Wat nog meer?

De bouwkwaliteit. De gebruikte materialen alsook de gekozen, rustige mix daartussen is van een modern en hoog niveau. En Kia ging hierbij verder dan waar het oog normaliter reikt. Ook hendels, (verborgen) opbergvakjes en niet direct zichtbare knoppen voelen stevig en duurzaam aan. Niet zelden wordt daar nog weleens op beknibbeld. De Kia Ceed neemt het zekere voor het onzekere en dat is simpelweg een welkome bijkomstigheid.

Een inhaalslag kan er nog gemaakt worden rond het nu nog 'analoge' instrumentarium met klassieke klokken. Hier wordt echter aan gewerkt en later dit jaar belooft Kia een volledig digitaal instrumentarium te kunnen aanbieden, voorzien van tal van toeters en bellen paraat. Gadgetfreaks moeten dus nog even geduld hebben. Ook de infotainment, of beter gezegd het navigatiesysteem, is niet de modernste en snelste (met software van TomTom), maar de bediening ervan is prettig intuïtief en verzorgd.

Vind je audio, connectiviteit en veiligheid belangrijker, dan kun we je vertellen dat de Ceed hierop on par is met de rest van markt. Zo klinkt de muziek uit de optionele JBL-installatie fijnzinnig en gedetailleerd en behoort gedoe met kabeltjes tot het verleden voor wie een smartphone bezit geschikt voor inductieladen. De Ceed is zelfs klaar voor semiautonoom rijden. Voor automatisch afstand houden en zelf (af)remmen en bijsturen draait 'ie zijn hand niet om voortaan.

En het rijgedrag an sich?

Daarin had de Ceed niet meer van zijn voorganger kunnen verschillen. In positieve zin welteverstaan. Kia kaapte hiervoor speciaal een onderstelgoeroe bij BMW M weg, Albert Biermann genaamd. Op z'n beurt is landgenoot Gert-Jan Teunis (die ervaring meebracht vanuit Daimler en Audi) verantwoordelijk geweest voor de fijnafstemming en het aantrekken van de beide heren heeft z'n vruchten afgeworpen.

Was de Cee'd nogal overdreven geënt op het bieden comfort en zodoende nogal afstandelijk en wollig in de omgang, de nieuwe Ceed schotelt een rij- en weggedrag voor die sterk neigt naar het sportieve. De Ceed rijdt strak (bij de eerste aanslag op kort oneffenheden welhaast op het straffe af), geeft veel feedback en vertrouwen en laat zich geenszins zomaar van de wijs brengen. Als je niet beter zou weten zou je menen in een Focus te rijden, normaliter de benchmark in deze klasse voor wie van sturen houdt. Bestaande Cee'd-rijders zullen niet weten wat hun overkomt wanneer ze overstappen op de nieuwe, geholpen door de standaard gemonteerde Michelin Pilot Sport 4's. Banden met veel grip namelijk, maar ook decibellen. Wil je een stillere Ceed, monteer dan ander rubber.

“Bestaande Cee'd-rijders zullen niet weten wat hun overkomt.”

De directheid van de besturing sluit niet helemaal aan op het dynamische weggedrag, maar het voelt veel beter en vooral natuurlijker dan voorheen. Idem dito wat betreft de manuele 6-bak. Middels stevige, solide slagen laat die zich bedienen. Een automaat met dubbele koppeling is optioneel en valt eveneens niet op een fout te betrappen. Hooguit zijn de ratio's wat aan de lange kant, al valt dit te begrijpen met het oog op de verbruikscijfers. Daarop ging het bij de vorige generatie immers mis.

Over motoren gesproken…

Inderdaad, die waren nog niet aan bod gekomen. Kia stelt er drie beschikbaar voor Nederland: twee turbobenzines en een turbodiesel. Wij reden het meest met de gloednieuwe 1.4 T-GDI, de sterkste benzinemotor en een viercilinder, goed voor 140 pk en 242 Nm. Geen strepentrekker, maar een blok dat heel mooi 'rond' loopt en zich tot hoog in toeren prettig op de achtergrond houdt. Veel toeren maken is overigens onnodig, want de motor pakt al lekker op vanaf zo'n 2.000 tpm.
Koppel de één-punt-vier aan de 7-traps DCT-transmissie en je krijgt ook een Sport-modus waarin de Ceed behoorlijk aan het gas hangt. Op een circuit dat normaal gesproken wordt gebruikt voor kartraces komen we hier achter. Daar waar we ook even met de 1.0 T-GDI rijden, de instapper en niet meer dan drie cilinders. Een turbo helpt om alsnog tot 120 pk te komen en daarbij moet gezegd: meer heb je eigenlijk niet nodig voor Nederlandse ritten en een incidentele heuvel of berg tijdens een lang weekend weg of vakantie.
Conclusie: met de nieuwe Ceed heeft Kia een zeer sterke speler in het C-segment in huis. En dan moeten de Ceed SW-stationwagen en de Ceed Shooting Brake nog volgen. Hier de prijzen.