Waarom ben jij plotseling apetrots als je een Daf ziet rijden?
Als we in onze oude edities iets over Daf tegenkomen, worden we spontaan nostalgisch en zelfs een beetje trots. Bavo Galama beschreef in 2018 tijdens een tourrit precies hoe het sentiment over Daf in de loop der jaren veranderde.
Wat is dat toch met Daf? Toen de auto’s gewoon nieuw te koop waren, keurde geen autoliefhebber ze een blik waardig. Maar nu zijn ze ineens vermakelijk. Het overkwam Bavo in 2018, en eigenlijk overkomt het ons nu weer. “Tot mijn eigen verbazing bekijk ik de vierkante blikken doosjes met groot enthousiasme. Het machteloze gepruttel van de tweecilindertjes roepen herinneringen op aan lang vervlogen jaren. Het gebrek aan uitstraling ontroert me meer dan ik ooit voor mogelijk hield.”
Omdat Bavo nooit in een Daf had gereden, huurde hij bij Arno Wunderink in Friesland een olijfgroene Daf 33. En wie wordt dan niet nostalgisch? Kleine deurgrepen voelen aan alsof je ze pardoes uit de deur kan rukken. Leuk! De uiterst dunne hendels uit het dashboard - een voor de ruitenwisser en een voor de richtingaanwijzer - zijn niet hufterproof. Ach, wat maakt het uit.
Let op: lange remweg
Als je aan moderne auto’s gewend bent, werpt ook het weggedrag je ver terug in de tijd. Zo staat op het dashboard van de Daf een sticker geplakt met de tekst ‘Let op: lange remweg’. Het voornemen van Bavo om een stuk snelweg mee te pakken, wordt ter plekke geschrapt. “Het Dafje zou met gunstige wind 115 km/h moeten halen. Maar gedateerde trommelremmen en het vederlichte blikken omhulsel dat minder bescherming biedt dan een kartonnen doos, doen anders besluiten.” Maar op de stille binnenwegen maakt dat allemaal niet uit. De Daf verleidt Bavo en zijn verloofde met een motorgeluid dat niet gehinderd wordt door dempend materiaal en een interieur dat meetrilt op het vibrerende ritme.
Eindelijk erkenning
Alle nostalgie ten spijt, een rit nodigt ook uit tot serieuze bespiegelingen. Want waarom redde Daf het niet? Dat had met het koperspubliek te maken. De verkoopcijfers in binnen- en buitenland waren niet slecht en de techniek van de Variomatic-transmissie is door zo’n beetje elke autofabrikant gekopieerd. Maar juist die transmissie verpestte het, want “door de eenvoudige bediening was de Daf de ideale auto voor iedereen die te oud, te bang of te talentloos was om in een echte auto te rijden”, aldus Bavo. “Het jonge publiek bleef op gepaste afstand van deze rijdende rollator.” Zo werd de kracht van het merk tegelijk ook zijn grootste zwakte.
Maar hoe zit dat tegenwoordig? Ook jonge mensen - die de geschiedenis helemaal niet kennen - blijken geregeld een Dafje te huren. En met hun onbevooroordeelde en onbevangen blik vinden ze de autootjes helemaal geweldig. Zo zie je maar. Is dat suffe Dafje er toch nog in geslaagd een jong publiek aan te trekken.
