Review: Opel Frontera (2024) wil de Kadett achterna
De Opel Kadett was een auto voor het hele gezin, zonder poespas. Dat heeft hem veel succes gebracht. Opel probeert het nu opnieuw, met de nieuwe Opel Frontera. De stekkerauto voor de gewone man. Maar hij is er ook op benzine ...
Wat is opvallend aan de Opel Frontera?
Wie vroeger tijdens de nachtelijke uurtjes in de club losging op de opzwepende beats van Two Unlimited en de vrolijke deuntjes van de Vengaboys, herinnert zich vast nog de eerste generatie Frontera. Dat was een semi-terreinauto van Opel, maar onderhuids een Isuzu. Compacte terreinauto's zoals de Suzuki Vitara en de Daihatsu Feroza waren toen niet aan te slepen, net als lavalampen en tamagotchi's.
Opel hoopte met de Frontera een graantje van die hype mee te pikken. Dat lukte aardig. De Frontera was er als 3-deurs Sport met een verkorte wielbasis en als 5-deurs Wagon. Het achterste gedeelte van het dak van de Sport was afneembaar zodat je open kon rijden. De softtop was zwart, maar je zag ook mintgroen en Barbie-roze.
Nieuwe auto kopen? Bij Interpolis kun je nu kiezen uit een uitgebreide autoverzekering of een basis autoverzekering.
De tweede generatie Opel Frontera straalt minder fun uit. Een SUV in het B-segment zoals er al zo veel zijn. Maar als je beter kijkt, zie je toch geinige details. Zoals de gespleten achterlichten, de 'double bubble' in het dak aan de achterkant en de pretentieloze 16-inch stalen wielen van de instapper.
Die wielen zijn er ook in het wit, net zoals de Peugeot 106 Rallye die ooit had. Met deze Fransoos heeft de Opel Frontera nog een overeenkomst, namelijk het weglaten van zoveel mogelijk luxe. Adaptieve cruisecontrol staat bijvoorbeeld niet op de prijslijst. En ook een startknop zit er niet op, laat staan keyless entry. Je start de Frontera met een ouderwetse sleutel, óók de elektrische versie. En hoe vaak je ook met je voet onder de achterkant van de auto beweegt, de achterklep gaat niet open. Ook voordat je spullen gaat in- of uitladen, moet je gewoon de handen uit de mouwen steken.
Wat ook bescheiden is, is het accupakket van de Frontera Electric. Dat heeft een capaciteit van 44 kWh, goed voor een actieradius van 310 kilometer (WLTP). En ook het vermogen van 113 pk is aan de magere kant.
Wat is goed aan de Opel Frontera (2024)?
Ook al straalt de nieuwe Frontera minder fun uit dan zijn voorganger uit de nineties, van het speelse weggedrag worden we alsnog heel blij. De auto rijdt leuker dan-ie eruitziet. De elektrische versie weegt 1514 kg en dat is voor een EV weinig. Hierdoor voelt de Frontera niet loodzwaar aan en laat hij zich verrassend gemakkelijk door bochten dirigeren. Het stuurgedrag is net zo prettig, met voldoende gevoel en feedback. Het is nog lang geen Mini Aceman, maar voor een SUV is het zeker vermakelijk.
En ook bij het rijden op slecht wegdek en over drempels weet de Opel Frontera ons aangenaam te verrassen. Het onderstel vangt klappen keurig op en we hebben nauwelijks door dat de kwaliteit van het wegdek te wensen overlaat. Al met al een prettig onderstel dat comfort biedt, maar ook een vleugje scherpte voor wie af en toe net wat sportiever wil rijden.
Wat de Frontera ook goed voor elkaar heeft, is zijn interieurruimte. Hij voelt wat smal aan, maar niet dusdanig dat je schouder aan schouder met je passagier zit. Op de achterbank heb je voldoende been- en hoofdruimte. En ook de bagageruimte is met 460 liter (EV: 451 liter) dik in orde. De afwerking is netjes en onder de laadvloer bevindt zich een opbergruimte.
Opel vindt de bagageruimte zelfs groot genoeg om de optie van een derde zitrij aan te bieden. Maar let op, die 7-persoons opstelling is alleen voor de mild hybrid versie met 136 pk - die heeft de bekende 1,2-liter motor van andere Stellantis-producten. Bij de EV zit het accupakket een derde zitrij in de weg.
Wat kan beter aan de Opel Frontera?
Alhoewel de achterbank door de ruime opening van de portieren goed toegankelijk is, laat de zithouding wat te wensen over. We zitten in een wat gekke hoek met opgetrokken knieën. Daardoor is er weinig steun voor de bovenbenen. Achter het stuur gaat het beter. Maar we rijden dan ook in de duurdere GS-uitvoering. Die heeft speciale stoelen met een ergonomische zitting.
We zijn een beetje verwend door de brede middenconsoles van EV's en de ruimte die je hieronder vindt, vaak groot genoeg voor een handtas, een tablet of een bowlingbal - om maar wat te noemen. Zo bekeken, valt de opbergruimte in de Frontera een beetje tegen. De middenarmsteun is wat smalletjes. Dat de automaathendel zo uit de schappen van Peugeot komt, is de diehard Opel-fans misschien een doorn in het oog, maar wij hebben er geen moeite mee.
We rijden kort met de mild hybrid, maar geven de voorkeur aan de elektrische Frontera. Die is goedkoper (zie verderop in de tekst), maar belangrijker: hij rijdt prettiger. De 6-trapsautomaat van de mild hybrid reageert niet zo snel als we willen en de 3-cilinder motor loopt niet heel verfijnd.
We doen niet moeilijk over de actieradius van 310 kilometer van de elektrische Frontera. Dat is niet heel veel, maar wie de auto waar dat kan aan een laadpaal hangt, kan er prima mee uit de voeten. En met ongeveer 150.000 openbare laadpalen in Nederland is dat geen mission impossible. Voordeel van het kleine accupakket is het relatief lage gewicht van de auto. Iets om rekening mee te houden als je vanaf 2026 de volle mep aan wegenbelasting moet betalen.
Elektrische Opel Frontera is goedkoper
Opel vraagt minimaal 30.499 euro voor de Frontera. Dan heb je meteen de elektrische versie te pakken. De mild hybride kost met dezelfde uitrusting 500 euro meer. Maak niet de fout de prijs met die van de elektrische Citroën C3 te vergelijken die op hetzelfde, maar ingekorte platform staat. De Frontera is de Duitse tegenhanger van de grotere C3 Aircoss.
Weet dat je met de standaarduitrusting een aantal dingen op je buik kunt schrijven. Zoals een centraal scherm. In plaats hiervan heb je een telefoonhouder met smartphone-integratie. Voor 3000 euro meer rijd je in de GS en beschik je wel over een centraal display. Bovendien met Apple CarPlay en Android Auto. Dan krijg je ook led-achterlichten, 17-inch lichtmetaal en meer rijhulpsystemen, zoals verkeersbordenherkenning en een dodehoekwaarschuwing.
Gaaf is dat de oranje kleur op de foto's geen meerprijs kent. Voor het Khaki Green moet je 699 euro bijbetalen. Wij zouden er nog 399 euro extra tegenaan gooien. Dan krijg je een wit dak en de witte stalen wielen. Hiermee krijgt de Frontera een Tonka-achtige uitstraling (zie de foto's hieronder). Het deed ons een beetje denken aan de Lada Niva en die is ook funky.
Wat vind ikzelf van de nieuwe Opel Frontera?
Ik kan mij de eerste Frontera nog helder voor de geest halen. Zijn opvolger lijkt hier helemaal niet op. En ook niet op de Kadett die Nederland massaal reed. Toch moest ik juist aan die Opel denken. Een auto voor het hele gezin zonder opsmuk en technologische hoogstandjes zoals een keur aan rijstanden en instelbare schokdempers. Die heeft de Frontera ook helemaal niet nodig; de auto rijdt goed zoals-ie is.
Samen met de Citroën C3 Aircross is de Opel Frontera de eerste betaalbare EV die uitstekend door kan gaan als gezinsauto. En ideaal voor wie niet eerder met een elektrische auto gereden heeft, want je rijdt er zo mee weg. Dat je de sleutel in het contact moet steken, is hopeloos ouderwets, maar ook vertrouwd. Verder geen ingewikkelde menu's met allerlei rijgegevens waarvan je je afvraagt wat je ermee moet en die alleen maar afleiden.
De gebruikte kunststoffen in het interieur zijn keihard. En de stalen wieltjes van de basisversie ogen wat goedkoop. Maar ik vind dat juist de charme van de Frontera. Jammer is dat de 7-persoonsversie nog niet te koop is. Hiermee heeft Opel een van de goedkoopste 7-zits SUV's op de markt.
Nieuwe auto kopen? Bij Interpolis kun je nu kiezen uit een uitgebreide autoverzekering of een basis autoverzekering.
