Mercedes CLA
´Men wordt niet beetgenomen, men laat zich beetnemen´. Mercedes-Benz, als meester in het creëren van nieuwe behoeftes, had het kunnen bedenken. Dat bewezen ze eerder door de E-klasse wat zwieriger te tekenen en hem CLS te noemen, en dat doen ze nu opnieuw met de CLA.
Design Mercedes CLA: Gemengde gevoelens
Zelden hebben we zoveel lijnen kris-kras op een auto gezien, en dat past in de regel niet bij een sedanmodel. Dat soort traditionele modellen trekken toch vooral een dito conservatieve doelgroep aan. Niet de CLA. Die richt zich vol op de actieve, levenslustige en het liefst jonge consument. Althans, Mercedes wil graag de gemiddelde leeftijd van haar momenteel relatief oude klanten naar beneden brengen en de CLA, net zoals de A-klasse, moet daarbij helpen.
Dat Mercedes wil ´verjongen´ zie je duidelijk aan de CLA. Je ogen krijgen nauwelijks rust waardoor het complete plaatje zich lastig laat vangen. De een bekritiseert het lijnenspel daarom als behoorlijk chaotisch en onsamenhangend, de ander vindt het juist bonkig en gespierd. Echter iedereen - wij voorop - is het erover eens dat de CLA een unieke verschijning is die, of je hem nu mooi vindt of niet, onmiddellijk de nieuwsgierigheid wekt. Van jong en oud.
Interieur Mercedes CLA: Knus
Een ander voorbeeld dat de CLA niet simpelweg een A-klasse met achterklep is, is de daklijn. Die neemt na de B-stijl namelijk een enorme duikvlucht, om - optisch - pas te eindigen bij het subtiele, geïntegreerde klepspoilertje. Het geringe, smalle raamoppervlak is er nog één. Maar het grootste bewijs dat de CLA relatief ver afstaat van een klassieke sedan is toch wel zijn cockpit. Die is namelijk om de inzittenden heen gebouwd en daarmee tegelijkertijd erg knus en geborgen. Als nadeel heeft dit, dat waar je ook in de CLA gaat zitten, een volwassene al gauw de knieën, het hoofd of beide moet intrekken. Bij de duurdere, elektrisch verstelbare sportstoelen - die overigens allemaal even fraai zijn met hun ´vaste´ hoofdsteunen - is het voorin mogelijk dieper in de carrosserie te gaan zitten. Opvallend genoeg is die mogelijkheid er louter voor de voorste passagier. De bestuurder wordt hierin genegeerd terwijl die nu juist voorrang zou moeten krijgen op het vinden van de ideale rijhouding. Het achterwege laten van het optionele schuifdak geeft wat meer lucht, maar dat zal voor langere bestuurders helaas niet altijd genoeg zijn. Verkies je de CLA hoofdzakelijk vanwege de extra bagageruimte, dan is het prettig om te weten dat deze met 470 liter beduidend groter dan dat van de A-klasse en bovendien een stuk bruikbaarder door de grotere toegang.
Klasse A-niveau
´Wie mooi wil zijn, moet pijn lijden', de CLA lijkt behangen te zijn met dit soort tegelwijsheden. Want neem het interieur in je op en de krappe cabine neem je al gauw voor lief. Hoewel slechts op details, is het interieur van de CLA volgens Mercedes nog wat hoogwaardiger afgewerkt dan dat van de A-klasse. Wij hebben dat niet kunnen ontdekken en dat is tegelijk een compliment voor de A-klasse.
Zolang je kritische blik niet te ver naar onderen afdwaalt bevat de CLA een kwaliteit zoals je dat van een topklasse-Mercedes mag verwachten. Het sportstuur, de ronde, gegalvaniseerde ventilatieroosters en de klokkenwinkel lijken rechtstreeks uit de SLS AMG te komen. Echt uitnodigend en tegelijk huiselijk warm wordt het bij het bestellen van een lederpakket waarbij tevens het bovenste deel van het dashboard en enkele deurpanelen met dit materiaal worden bekleed. Met deze aankleding wijkt de beleving niet eens zoveel af van het zitten in Mercedes´ gevleugelde sportcoupé. Klasse!
Aanmoediging gevraagd
Mercedes houdt het motorenaanbod ten opzichte van de A-klasse bewust smaller. Het is een slimme, psychologische truc om de indruk te wekken dat je met iets specials te maken hebt, en het werkt nog ook. Wij reden de meeste testkilometermeters met de CLA 200, met onder de kap een geblazen 1.6 liter benzine goed voor 156 pk. Deze viercilindermotor is er ook nog in een (basis)configuratie met 122 pk, maar wij hebben zo onze vraagtekens of dat vermogen niet te weinig is voor de CLA. De ´200´ moet al flink aangemoedigd worden om het flitsende uiterlijk - zeker met het uitbundige AMG-sportpakket - in daden om te zetten. Wel moeten we erbij vertellen dat deze conclusie is gebaseerd op het feit dat het schakelen telkens werd verzorgd door de meestal optionele 7-traps DCT. Een soepele, boterzachte automaat, maar wel een die hoofdzakelijk is gespatieerd op ontspannen rijplezier met een minimaal brandstofverbruik tot gevolg. In Economy-modus spreekt dat voor zich, maar ook in Sport-modus moet het gaspedaal ver naar beneden om de DCT wakker te schudden terwijl je eigenlijk al twee versnellingen lager had willen zitten. Gelukkig is er ook nog een Manual-modus waarmee je - via de peddels achter het stuurwiel - zelf de controle hebt over het moment van schakelen. Een leuke bezigheid wanneer je over kronkelige bergweggetjes rijdt zoals wij deden in de omgeving van Marseille. In deze modus betaalt ook de - jawel - SLS AMG-software zich beter uit, maar daarmee is het predicaat ´adaptieve transmissie´ niet ingelost natuurlijk.
In de CLA 250 Sport heb je dat onwillige rijgevoel al minder doordat een gezonde 211 pk de tractie en grip van het brede rubber uitdagen. Toch leunt ook dit model in alle modi sterk op het al vroeg vrijkomen van een hoog maximumkoppel (350 Nm bij 1.200 tpm). Bij 60 km/h heeft de 7G-DCT z´n hoogste verzet al gevonden en dat is gunstig voor de verbruikscijfers, maar weinig overeenstemmend met de indruk die de CLA met deze heldhaftige bodykit vooraf wekt. Idem dito bij de CLA 220 CDI, de enige verkrijgbare diesel (170 pk en 400 Nm). Een overigens heerlijke, ontspannen kilometervreter met een uiterst vriendelijk verbruik die ondanks zijn rauwe loop evenzo indrukwekkend stil is als de benzinemodellen. Want ongekend stil, dat is de CLA.
Mercedes CLA: Comfort of Sport?
Als enige model is de CLA 250 ook met 4Matic te verkrijgen. Dat vierwielaandrijvingsysteem van Mercedes is zo goed, dat we terug in de voorwielaangedreven versies al snel weer verlangen naar aandrijving op alle vier de wielen. Dat neemt echter niet weg dat in alle gevallen de CLA zich prettig laat dirigeren. Onderstuur ligt telkens op de loer, maar voordat het zich laat zien moet je behoorlijk gek doen. De besturing is evengoed mooi in balans; niet te licht, niet te zwaar en mooi gefaseerd tijdens het indraaien. Weliswaar niet messcherp, maar een stand die perfect is voor elk moment van de dag.En toch, na drie van de vier verkrijgbare motoren gereden te hebben, zijn we er wel uit: een CLA koop je toch vooral om z´n snelle looks en niet zozeer vanwege zijn vlotte prestaties. Begrijp ons niet verkeerd, met geen enkele CLA is het behelpen, maar het is gewoonweg niet de rijdersauto dat je op basis van zijn uitstraling zou verwachten. Staat dat een aankoop niet in de weg, doe jezelf dan een plezier en haal het maximale uit de CLA door hem met Sport-onderstel uit te rusten. Ten opzichte van het standaard Comfort-onderstel, dat soms wat laat z´n neutrale positie terugvindt, komt de auto dan 15 tot 20 millimeter lager te staan en krijgt het stijvere veren mee. Om het comfort-niveau hoef je het niet zozeer te laten, want daarop lever je nauwelijks in terwijl je er een beduidend strakker sturende auto voor terugkrijgt.