Autotest | BMW M235i Coupé

Hoog, functioneel en voorwielaandrijving versus laag, krap en achterwielaandrijving. De BMW 2-serie Active Tourer en 2-serie Coupé zijn de grootst mogelijk tegenpolen van elkaar, maar krijgen toch hetzelfde serienummer opgespeld. Dat stuit op onbegrip, heel begrijpelijk, maar hoe relevant is het nu werkelijk? Het voornaamste is wat beide auto’s – op hun eigen manier – te bieden hebben, of belangrijker, ze naar volle tevredenheid van de klant zijn. Zie er anders het voordeel van in. Als iemand het zo nodig wil weten, antwoordt kortweg dat je BMW 2-serie rijdt en laat die dubbele achternaam achterwege. Wedden dat zwijgen goud oplevert. Want, geloof het of niet, daarmee heeft BMW de consumentenperceptie nu precies waar het het hebben wil. Anders had het merk wel vastgehouden aan logica. Echter, dat verkoopt minder.

“De M235i moet je zien als de soep vooraf aan dat hoofdgerecht.”

Appels met appels

We laten de Active Tourer voor wat hij is. De 2-serie Coupé heeft, behalve zijn serienummer, immers niets van doen met die MPV, de eerste uit München ooit overigens. Wat telt is hoe BMW’s nieuwste zich verhoudt tot zijn voorganger, de 1-serie Coupé. Maar in relevante mate ook de in 2011 gelanceerde 1-serie Hatchback. Van dat 3- en 5-deurs model is hij immers voor driekwart afgeleid. Is het nog te volgen? Eigenlijk is het zo klaar als een klontje. De sedans en Tourings behouden hun oneven nummers en bij de coupés en cabriolets hanteert BMW voortaan even nummers.
In wezen is de 2-serie Coupé dus nog steeds een driedeurs 1-serie met kont. Maar tegelijkertijd een BMW waarnaar het prettiger staren is, vinden wij. Vanwege z’n en profil, dat mooier in balans is, en vooral de gangbaardere koplampen. In vergelijk met de oude 1-serie Coupé valt er nog meer te vertellen. Bijvoorbeeld dat hij een fractie langer en breder, maar wel even hoog is. Deze veranderingen komen niet alleen de proporties ten goede (apart van de sowieso gracieuzer getrokken lijnen), maar ook de binnenruimte. De kofferbak is gegroeid en ook de inzittenden hebben meer ruimte, vooral achterin. Dat ook de spoorbreedte zowel vóór als achter is toegenomen, komt tevens ten goede aan het rijgedrag. Maar daarover zo meteen meer.

Verrassend praktisch zo’n M2. Hoe rijdt ‘ie?

Ho ho, rustig aan! Je hebt hier niet te maken met de M2. Dat huzarenstukje moet nog opgediend worden. De M235i moet je zien als de soep vooraf aan dat hoofdgerecht. Slurpen mag, maar houdt het netjes. Zet de techniek in Sport+ en je hebt aan de M235i een verrukkelijk, opzwepend klinkend rijijzer dat zelfs op een uitdagend circuit geen flater zal slaan. Onze complimenten voor het chassis en de besturing. Beide communiceren erg fijn met de bestuurder, waardoor deze pretmachine snel vertrouwen wint. Bovendien is de M235i een eerlijke auto. Ja, hij kan behoorlijk wild en dwars, maar kondigt dat soort capriolen altijd ruim van tevoren aan, zodat industriële en humane deukjes tijdig voorkomen kunnen worden. De elektronische engeltjes kennen daarbij een tolerantie (of zijn dusdanig in te stellen) dat inventies zich pas melden als de nood hoog is. Maar ook dan dwingt de M235i zich niet op. Bij de bestuurder wekt dat een plezierig gevoel van maximale controle. 

“De M235i is geen product van BMW M GmbH. Zodra de ‘echte’ M2 er is zal dat besef onmiddellijk doordringen.”

Nou, laat die M2 maar zitten dan

Nee, zo willen we het niet stellen. Ondanks die ene pretentieuze letter in de typenaam is de M235i geen product van de ware performance-meesters bij BMW M GmbH. Zodra de ‘echte’ M2 er is zal dat besef onmiddellijk doordringen. Allereerst aan de hand van diens uitstraling en de kale cijfers en vervolgens via diens compromisloze rijkarakter. Doordat de M235i een hoge 326 pk bij 450 Nm richting de achterwielen kan afvuren wekt hij tevens niet meteen de indruk dat beschaafd en comfortabel zijn tweede natuur is, maar daarin schuilt nu juist zijn kracht. Als dat gevraagd wordt kan het ook heel klampjes aan. De 8-traps automaat – van ZF – schakelt op zulke momenten zijdezacht en zo snel mogelijk over naar het hoogste verzet om brandstof te besparen, terwijl de geblazen 3.0 liter zes-in-lijn zijn woede tempert. Ondertussen strijkt het onderstel ook slechte wegen moeiteloos glad, een verdienste van de Comfort-modus. Helemaal vrij van een stootje hier en daar – bijvoorbeeld bij rijden over venijnige drempels – blijft de M235i logischerwijs niet. Hoe anders had BMW het beste van twee werelden kunnen bieden? Het is goed zo. Sterker nog, allicht nog twee portieren erbij en de BMW M235i is het toonbeeld van de ultieme daily driver. Een hot hatchback, hoe allround ook, is eigenlijk geen match. Bovendien, nu mist de 2-serie Coupé nog het gemak van meerdere deuren, maar zodra die er zitten (in de wandelgangen wordt hier al over gesproken namelijk), dan heeft hij bij ons meteen een streepje voor. Voorwiel- of vierwielaandrijvers als de Mercedes CLA (45 AMG) en Audi S3 dan wel S3 Limousine lenen zich nu eenmaal minder goed voor het betere spielerei. Bij deze in het bijzonder aan al die pas vertrokken fanboys van BMW: één bonte kraai maakt nog geen winter, heren.