Italiaanse schoonheid: Maserati Coupé

Wanneer je het voorrecht hebt om te mogen rijden met een Maserati GT Coupé kan er niet veel meer mis gaan. Stel je voor dat je 390 pk onder je rechter voet hebt, daar de weg mee op gaat en al het andere verkeer het nakijken gaat geven. Dat is toch een droom? Ja, maar boven ons land hingen donkere wolken die uit zouden barsten in een enorme regenbui, die de rest van de dag zorgde voor buien en een nat wegdek. En dat is nou net iets wat we niet kunnen gebruiken.

 

Luxe GT
Toen we de sleutels van de Italiaanse schoonheid overhandigd kregen was het een moment droog. Het leek erop dat de zon er langzaam maar zeker door zou komen om de weg op te drogen. Met een goed gevoel nam ik plaats achter het stuur van de Maserati. Je wordt overweldigd door beige-kleurig leer. Overal waar je kijkt zie je leer; op de deuren, het dashboard, de stoelen en de hemelbekleding zijn met koeienhuiden bekleed. Het geeft een gevoel van luxe, warmte en Italiaanse emotie. Dat het merk met de drietand familie is van Ferrari is aan boord van de Coupé niet terug te zien. Het is geen rasechte sportauto maar een zeer luxe uitgeruste GT. Alles zit der op en der aan. Een audiosysteem met DVD-navigatie, elektrisch verstelbare stoelen en spiegels, climate control en een boordcomputer, het zit er allemaal in.

 

Cambiocorsa versnellingsbak
Bij het omdraaien van de contactsleutel begint het hart van de GT Coupé tot leven te komen. De 4.2 liter V8 die voor ons ligt heeft de beschikking over 390 pk bij een toerental van 7.000 toeren per minuut. We hebben de beschikking over de Coupé met Cambiocorsa versnellingsbak. Deze F1-achtige versnellingsbak is te bedienen met flippers achter het stuur en ontwikkeld in samenwerking met F1-coureur Michael Schumacher. Een tikje tegen het pookje volstaat om de auto in z’n ‘drive’ te zetten. We rijden rustig weg en schakelen middels de rechter flipper op naar z’n tweede versnelling. Al direct wordt duidelijk dat de Coupé behoorlijk wat potentie heeft. Een klein beetje gas gaat al snel gepaard met een vlotte acceleratie.

 

Tractiecontrole
Als de motor eenmaal op temperatuur gekomen is wordt het tijd om al het vermogen van de Coupé in werking te zetten. Op een afgelegen industrieterrein breng ik de auto tot stilstand en schakel naar de eerste versnelling. Mijn hart begint sneller te kloppen als ik rustig wat gas geef en de motor zich laat horen. Ik trap het gas volledig in, de motor brult het uit en de Coupé sprint ervandoor. Helaas wordt de pret al snel onderbroken door de tractiecontrole die duidelijk te kennen geeft dat het vermogen niet is over te brengen op het natte asfalt. Ik geef daarom wat gedoseerder (minder, zou ik doen) gas, schakel rustig door de versnellingen en bereik binnen no-time rijbewijs-onveilige snelheden. Ondanks het natte wegdek weet de Coupé toch nog voldoende grip te vinden om er als een speer vandoor te gaan. Je wordt letterlijk achterin je stoel gedrukt en getrakteerd op het geweldige geluid van de achtcilinder. Met name hoog in de toeren klinkt de motor als een beest die z’n prooi verscheurt.

 

Als het niet zou regenen...
We rijden een dijkje op, om op zoek te gaan naar een fotolocatie. Het kronkelende dijkje dat tussen de landerijen doorloopt zou met droog weer geweldig zijn om de Coupé op z’n grenzen te proberen. Dat gaat vandaag niet lukken, maar toch zie ik kans om elke bocht iets sneller te nemen. Het is inmiddels opgehouden met regenen als ik de Italiaanse bolide over het dijkje stuur. De besturing is direct, zoals het een sportauto beaamd. Meteen komt ook de andere kant van de Coupé om de hoek kijken. Want naast zijn supersportieve karakter laat hij zich ook rijden als een luxe coupé. Het onderstel is redelijk straf geveerd maar tegelijk ook comfortabel. De vele verkeersdrempels waar ons land mee bezaaid ligt zijn voor de Coupé geen probleem. Ook slecht wegdek levert geen noemenswaardige problemen op en op de snelweg heb je niet eens meer het idee met een supersnelle sportauto te rijden. Hij laat zich gemakkelijk tussen het andere verkeer loodsen en in het interieur is voldoende rust en stilte. Zodra je in wilt halen blijkt maar weer met wat voor een auto je op stap bent. Moeiteloos switch je van naar baan om even een rij met auto’s in te halen.

 

Stijlvolle heer
Inmiddels zijn we aangekomen bij een afslag waar we de auto even stil kunnen zetten om foto’s te maken en de buitenkant nader te bekijken. In tegenstelling tot z’n stalgenoten van Ferrari, die zijn gesierd met wat meer (subtiel) spoilerwerk en luchtinlaten, is deze Maserati een galante en stijlvolle heer om te zien. De grote grille, met kenmerkende drietand, maakt nog enigszins indruk en ook de vier uitlaatpijpen verraden dat hier een sportauto van formaat staat. Verder is het één en al klasse, stijl en Italiaanse schoonheid.

 

Dat geluid!
Als we verder gaan ontdekken we ineens een geweldig stuk weg. Een lang stuk rechte weg met slechts één flauwe bocht. Het wegdek is inmiddels droog aan het worden en de Maserati kan nu eindelijk zijn vermogen laten beleven. De weg is zo goed als leeg als ik volledig op het gas ga staan, ik schakel over naar z’n twee, drie, vier, vijf en vlieg ondertussen een busje voorbij. Voor de bocht even een beetje aanremmen, de Brembo-remmen doen goed hun best, terug schakelen naar de drie en vervolgens weer volledig op het gas gaan staan. De rij met bomen vliegt voorbij en de motor brult op volle toeren. Wat een geluid! Vlak voordat de weg veranderd in een scherpe bocht rem ik flink, schakel terug naar z’n twee en bij het uitkomen van de bocht weer op het gas. De stoelen bieden veel steun en dat heb je ook wel nodig. Je wordt er werkelijk in vast geklemd door het geweld dat de Maserati vertoond. Voor het stoplicht daagt een oude BMW 5-serie ons uit om even de motor te laten horen. Met veel plezier en een brede glimlach schakel ik met de flippers naar de neutrale versnelling en trap een paar keer stevig op het gas. Dat geluid werkt werkelijk verslavend, vooral als het gepaard gaat met een vliegensvlugge acceleratie!