Ferrari 296 GTB test: strak van de adrenaline over de Nürburgring

Natuurlijk is elke Ferrari snel. Maar de Ferrari 296 is nog een beetje sneller. Sterker nog, zijn technische gegevens zijn zo indrukwekkend dat het angstzweet ons uitbreekt. 830 pk, 900 Nm, en de achterwielen moeten al dat vermogen met z'n tweeën verwerken. De 0-100 is volgens de folder afgerond in 2,9 seconden. De verleiding is groot om een paar keer oooh en aaah te roepen en het daarbij te laten. Maar eigenlijk willen we wel eens zien of de 296 het in de praktijk waarmaakt. 

Dus gaan we de Nürburgring op. We groeten de portier, zetten de Manettino in Race en de E-Manettino op Qualifying. Schakelen doen we handmatig en we activeren de launch control. Eén voet op de rem, de ander op het gas, de naald van de toerenteller klimt naar 3000. Dan kan de linkervoet van de rem en gaan we los ...

Tip

Bespaar op je autoverzekering met AutoBewust van Interpolis

Jij maakt zelf keuzes in de dekkingen.
Zo stel je de autoverzekering samen die bij jou past.
En houd je de premie laag.

Meer informatie

Stuiterende naalden

Heel even zoeken de 30,5 centimeter brede achterbanden naar grip als de ze de vermogensstoot te verwerken krijgen. Maar de tractieregeling en het eDiff leiden alles in goede banen. De 'naald' van de digitale toerenteller stuitert heen en weer als een gabber in de Energiehal. Volgende versnelling. Heel kort zien we 100 km/h in het display staan. Weer schakelen, en nog een keer. 200 km/h, en door nu. Wie denkt dat de kracht boven de 250 km/h langzaam uitdooft, heeft het mis. Sterker nog, het lijkt alleen maar sneller te gaan en de beleving wordt intensiever. Pas vanaf de vierde versnelling geeft de hybride-aandrijflijn al zijn vermogen helemaal vrij. Aan het spektakelstuk komt maar geen einde, de sensaties worden in XXL-porties over ons uitgestort. Met 300 km/h rijden we op het einde van het rechte stuk af.

0-300 km/h in 17,9 s

Terug in de pitbox checken we hoe we het ervan af hebben gebracht. Dat valt niet tegen. 0-100 in 2,8 seconden, in 7,4 seconden is de 200 km/h bereikt en in 18,6 seconden stond de 300 op de teller. Een Dacia Spring 45 heeft dan nog niet eens een snelheid van 100 km/h bereikt … Wij zijn overtuigd, Ferrari spreekt de waarheid. Maar Damiano van het Ferrari-team dat ons begeleidt, denkt daar anders over. Hij rolt een set Cup-banden de pitbox in en nodigt ons uit voor een reprise. 

Vooruit, omdat hij zo aandringt. Eerst twee proefstarts om de auto met zijn nieuwe banden op het circuit te leren kennen en dan voor het echie. Launch control activeren, remmen los … en luttele minuten later - overlopend van de adrenaline - in de pitstraat de meetgegevens uitlezen. Damiano heeft gelijk, we hebben onszelf verbeterd. 0-100 in 2,7 seconden, 0-200 km/h in 7,1 seconden, en 0-300 km/h - het staat er echt - 17,9 seconden. Doorademen! Al weten we ook wel dat het niet aan onze coureurskwaliteiten ligt, maar aan de rode Ferrari 296 GTB.

Magische remmen

Ook de andere metingen resulteren in cijfers waar we vroeger op school van zouden dromen. Met de standaardbanden (Michelin Pilot Sport 4S K1) staat de auto met koude remmen stil na 33,4 meter. Is het keramische remsysteem op temperatuur, dan gaat er nog eens 1,8 meter af. De Cup-banden bieden nog meer grip en daardoor wordt zelfs de kritische grens van 30 meter doorbroken. In 29,7 meter staan we met warme remmen stil, dat hebben we nog nooit meegemaakt. En met koude remmen is 30,3 meter ook al een waanzinnige waarde.

De slalom raffelt de 296 met speels gemak en maximale stuurprecisie af. Een gemiddelde van 73,1 km/h haalt-ie, met de Cup-banden zelfs 75,3 km/h. Ter vergelijking: de Ferrari Pista haalde 72,7 km/h, de McLaren Senna 74,7 km/h en de meest recente Porsche 911 GT3 74,6 km/h. Let wel: al deze auto’s reden op semislicks.

Toch balanceert de Ferrari 296 op een smal koord. Als je iets te overmoedig wordt, breekt de achterkant genadeloos uit. Dat ziet er spectaculair uit en het is ook nog leuk, maar een recordtijd kun je vergeten. Om het maximale uit de auto te halen, moet je wel heel goed aanvoelen wat hij kan. Fingerspitzengefühl. Ook op de snelweg moet je je hoofd erbij houden, en niet alleen omdat de topsnelheid boven de 350 km/h ligt. Want ondanks uitgekiende aerodynamica en een gewicht van 1644 kilo is de Ferrari vooral één ding: ongelooflijk lichtvoetig. Zijn handling en souplesse zijn van een andere planeet. 

Pas boven de 300 km/h ga je naar stabiliteit en rust verlangen. Maar de Ferrari zit zelfs dan nog lang niet aan het einde van zijn Latijn en zet elk klein rukje aan het stuur spontaner om dan hij op het gas reageert. Ook spoorvorming en zijwind hebben invloed op de koers - je moet er als bestuurder op deze snelheden serieus rekening mee houden. Let wel: je legt 100 meter per seconde af. En dan heb je ook nog het overige verkeer, dat zo'n beetje stil lijkt te staan. Een rit over de autobahn is dan ook een kwestie van opperste concentratie.

Rare sprongen

Bij Ferrari is een snelle auto bouwen niet voldoende, het gaat er vooral om hoe de GTB zich in bochten gedraagt. Daar moet hij nieuwe maatstaven zetten. En dus gaan we van de snelweg af en rijden we over de bochtige wegen van de Eifel, rond de Nürburgring. Als een blad aan een boom slaat ons gemoed om; opperste concentratie maakt plaats voor een grote glimlach. Het lijkt niet uit te maken hoe snel en scherp je instuurt, de Ferrari doet geen rare dingen meer. Onderstuur komt niet meer voor, overstuur alleen als de bestuurder héél ver gaat.

En zo wordt het ontembare paard buiten het circuit zo volgzaam dat je de sleutels zelfs aan je bange buurvrouw met een Citroën C1 toevertrouwt. Alleen als de bestuurder moedig genoeg is om het gaspedaal steeds dieper in te drukken, wordt de achterkant weer wat onrustig. Het samenspel van de banden, de elektronica en het formidabele onderstel zorgt voor een bijna onwerkelijk gripniveau en buitenaardse bochtsnelheden. En het gaat allemaal zo makkelijk … Toch moet je oppassen dat je niet overmoedig wordt, want het karakter van de auto verandert snel. Als je te ver gaat, ga je ook echt te ver en maakt de GTB rare sprongen. Wie de kans krijgt om in deze auto te rijden, kan het beste alle rijassistenten aan laten staan. Een stuurfout wordt je dan niet meteen fataal en het rijplezier ligt nog steeds op topniveau.

En nog zuinig ook

Dat rijden in de 296 GTB zo leuk is, is niet alleen te danken aan de perfecte verdeling van het vermogen tussen de elektromotor en de zescilinder. Ook het motorgeluid levert een niet te onderschatten bijdrage aan het feestmaal. De zescilinder klinkt als een V12, het gefluit van de wastegate krijg je er gratis bij. Dankzij de boost van de elektromotor is de kracht die vanaf stilstand vrijkomt nauwelijks te bevatten. De hoogtoerige V6 met twee turbo's weet van geen ophouden en bereikt pas bij 8000 tpm zijn maximale vermogen van 663 pk. 

De elektromotor recupereert met liefst 122 kW, zodat je hem eigenlijk altijd kunt benutten, tenzij je kiest om lange tijd puur op de elektromotor te rijden. Pas dan heeft de batterij van 7,45 kWh even geen stroom meer. Wij haalden 18 volledig elektrische kilometers en klokten een topsnelheid op stroom van 135 km/h. Dat is meer dan genoeg om je buren 's ochtends niet bruut uit hun slaap te blaffen en rustig op de elektromotor de wijk uit te rijden. Bijkomend voordeel is dat het verbruik zeer binnen de perken blijft: 9,5 l/100 km is voor een sportwagen net zo sensationeel als een topsnelheid van 330 km/h.

Ferrari 296 GTB: conclusie 

Uiterlijk en emoties zijn bij auto's als de Ferrari 296 GTB belangrijke verleidingstactieken. We willen best toegeven dat we daar gevoelig voor zijn. Maar ook als we onze meetapparatuur aanzetten, blijkt dit een van de beste sportwagens waarmee we ooit reden. De GTB is nu al een icoon. En dat is deels te danken aan zijn batterij en zijn elektromotor. Zelfs Freddie Mercury zou jaloers zijn op het klankregister van deze auto. De Ferrari beheerst nu het hele spectrum, van stil en volledig elektrisch tot woest brullend bij hoge toerentallen. 

En dan is er nog het onderstel dat oneindig veel grip levert en tegelijk op de openbare weg verrast met prima comfort. Is dit de Porsche 911 van Ferrari? Dat niet. De kuipstoelen bieden te weinig comfort op lange afstanden, vanwege het bijzondere design heb je weinig bewegingsruimte en is het praktisch gemak vrijwel nul. Een fascinerende sportwagen die tegelijk puur, duur, intensief en exotisch is.

Lees ook Ferrari gaat ook aan elektrische sportwagens heel veel geld verdienen