Jaguar-rijder Mathijs: "BMW is voor mij synoniem voor ellende"

Toen Mathijs als zestienjarige op de dieseltrekker van zijn vader rond hobbelde, had hij nooit kunnen denken dat-ie zich een kleine veertig jaar later in een adellijke Britse limousine zou voortbewegen. Niet langer omgeven door de geur van gras, aarde en dieselolie, maar door het aroma van hoogwaardig leer en onder het akoestische genot van een V8 met supercharger.

Altijd iets te klussen

Toch is Mathijs’ liefde voor alle soorten rollend materieel wel degelijk te danken aan zijn jeugd op de ouderlijke boerderij. “Er viel altijd wel iets te klussen aan de trekkers, shovels en grondverzetmachines van mijn vader. Daarmee werd het zaadje geplant dat uitgroeide tot een fascinatie voor auto’s, motoren en vrachtwagens."

Elke maand in Auto Review magazine: een blije youngtimer-rijder. Nu met korting!   Bespaar tot 90 euro!

Tip

Ontdek de Volkswagen ID.7 Tourer

Stel nu jouw ID.7 Tourer samen, de ruimste volledig elektrische stationwagen. Opgeladen tot 80% in 26 minuten.

Stel samen

Fiat van 150 gulden

Mathijs’ brede belangstelling voor auto’s, blijkt wel uit zijn zeer gevarieerde wagenpark van de afgelopen decennia. “Mijn eerste auto was een lichtblauwe Fiat 127. Die kocht ik eind jaren 80 voor 150 gulden. Daar moest heel veel aan gebeuren. Laten we maar zeggen dat de apk nog niet helemaal was ingeburgerd … Voordat de auto de weg op kon, moest er flink aan gelast worden. Dat kon ik bij ons op de boerderij zelf doen en reken maar dat er heel wat rollen koperdraad doorheen zijn gevlogen.”

11 jaar Saab Cabrio

Na de Fiat volgde van alles en nog wat, waaronder diverse Opels en Fords, maar ook een Honda Civic, een Citroën ZX - volgens Mathijs een ‘onderschatte, erg leuke auto’ - en twee Renaults 19, waarvan één cabrio. “Die wekte bij mij het cabriovirus tot leven, wat weer leidde tot de aanschaf van twee Saabs Cabriolet.

Lees ook Ewoud over zijn Saab 9-3 Viggen: "Flitsmeister is mijn beste vriend"

De tweede Saab 9-3 Cabriolet die ik kocht, heb ik nog steeds: een groene, turboloze 2.3i van het eerste type. Een tijdje was het mijn enige auto, maar nu gebruik ik ‘m vooral voor mooiweerritten. Ondertussen heb ik hem al zo’n elf jaar, voor mij een record. De meeste auto’s houd ik maar anderhalf à twee jaar.”

Jaguar zelf onderhouden

Mathijs’ eerste auto vereiste dus extreem veel werk, maar ook veel van zijn latere auto’s vroegen de nodige aandacht. Daardoor is-ie ook niet bang om de handen uit de mouwen te steken bij zijn huidige Jaguar XJ, toch niet bepaald een simpele auto. Mathijs: “Normale onderhoudswerkzaamheden, zoals remschijven en -blokken vervangen doe ik allemaal zelf. Alleen klussen waarvan ik niet weet hoe ze uitpakken, besteed ik uit aan een specialist, vooral omdat ik geen goede werkplek heb.”

Lees ook Jaguar Type 00 belooft veel goeds voor het gepeste automerk

BMW-nachtmerries

Mathijs’ technische kennis en ervaring hebben hem helaas niet altijd kunnen behoeden voor technisch malheur met zijn auto’s. “Bij de aanschaf van een ‘nieuwe’ auto ga ik altijd op zoek naar een upgrade. Er is immers bijna altijd wel iets te vinden dat nóg leuker is.”

Dat is iets wat iedere liefhebber wel herkent. Zo kwam Mathijs via een BMW 316 in twee 5-series (E39) terecht. En op zeker moment kwam er zelfs een BMW 735i uit 2003. “Je weet wel, de E65, die uit de ­Bangle-butt-periode. Op dat moment was ik toe aan iets speciaals. En dat heb ik geweten ..."

Elektronische ellende BMW 7-serie

Met de turbodiesels in de BMW 5-serie die ik eerder reed, had ik al aardig wat ellende gehad, maar die BMW 7-serie spande de kroon. Begrijp me niet verkeerd, het was een fijne rijdersauto. Heel comfortabel en ook nog enigszins sportief. Maar al snel bleek dat er veel achterstallig onderhoud aan zat. Er was altijd wel iets aan de hand, ook veel elektronische ellende.

Lees ook Hendrik was dolblij met zijn BMW 750i, totdat het op de autobahn vreselijk misging

Het toppunt was toen mijn vriendin en ik er mee strandden in Italië. We waren naar de trouwerij van een nichtje van mij in Zwitserland geweest en daar wilden we een korte vakantie in Noord-Italië en Oostenrijk aan vastplakken. Afijn, we zijn in Venetië geweest, leuke tijd gehad, maar Oostenrijk heeft de auto nooit gezien. Op een gegeven moment stonden we langs de autostrada met een olielek. Met het beetje olie dat er nog in zat, konden - al walmend - nog net naar een vlakbij gelegen dorpje rijden.

Alle vertrouwen in BMW weg

De auto ging via de ANWB op transport naar Nederland, voor ons hebben ze helemaal vanuit Duitsland een chauffeur met een huurauto moeten sturen. Want op die plek in Noord-Italië was verder echt niets. Mijn vriendin vond het allemaal verre van oké, dus vanaf dat moment was de 7-serie verdoemd. Zij had er geen enkel vertrouwen meer in - en ik eigenlijk ook niet.”

Rubbertje van 2,85 euro

Om de olielekkage van de 7-serie te verhelpen, was het volgens de richtlijnen van BMW nodig om de motor uit te bouwen. Maar de garagist waar Mathijs de auto heen bracht, wist het op een eenvoudiger, veel goedkopere manier op te lossen.

“De oorzaak van de lekkage bleek een afdichtrubber voor een optionele oliekoeler. Een bekend euvel bij deze motor, zo bleek. Het rubbertje zelf kostte 2,85 euro - de rekening heb ik nog. Met arbeidsloon en olie mee, kon mijn garage­houder het probleem voor ongeveer 400 euro fiksen. Hierna was ik ook wel klaar met het merk: BMW staat voor mij synoniem met ellende.”

Eh, wacht even; en na al dat gedoe ging je op zoek naar een … Jaguar?! “Haha, niet bewust, ik kwam mijn eerste XJ, een blauwe XJ8 3.5 uit 2003 eigenlijk per ongeluk tegen op Marktplaats. Toen dacht ik: dat is wel een erg leuk ding en ging ik al snel tot aankoop over.”

Jaguar X350: traditioneel design, moderne techniek

Met die blauwe Jaguar XJ had Mathijs de derde en laatste generatie van Jaguars klassiek ogende topsedan te pakken, bij insiders ook bekend onder zijn fabriekscode X350. Al was er geen plaatwerkdeel of bout hetzelfde gebleven, qua uiterlijk deed de nieuwkomer nog sterk aan zijn voorganger denken. Onderhuids was de auto echter stukken moderner.

De meest ingrijpende verbetering was de aluminium carrosserieconstructie. Daarmee werd een gewichtsbesparing van 40 procent bereikt, wat betekende dat de XJ zo’n 200 kilo lichter was geworden. Terwijl de auto ook flink was gegroeid: 6 centimeter in de lengte en 7 centimeter in de breedte. Ook de torsiestijfheid was fors toegenomen, met liefst 50 procent. Hierdoor reed de XJ sportiever en lichtvoetiger dan ooit.

De 3,5-liter V8 van Mathijs’ blauwe XJ was volledig nieuw, de grotere achtcilinder (4,2 liter) had vlak voor de introductie van de X350 al zijn debuut gemaakt in de Jaguar S-Type.

Standaard luchtvering

Alle nieuwe XJ’s hadden standaard luchtvering met automatische niveauregeling en de duurdere versies kregen een verbeterde versie van CATS - Computer Active Technology Suspension, een adaptief onderstelsysteem. Het stemt de demping continu af op de rijomstandigheden en de rijstijl van de bestuurder. 

Adaptieve cruisecontrol was ruim 20 jaar geleden het sciencefiction-­stadium nog nauwelijks ontgroeid, maar op de XJ kon je het zowaar als optie te bestellen. Zo veel moderne techniek in een Jaguar, made in Coventry, Engeland. Dat kan toch haast niet goed gaan, Mathijs?

Probleemloze Jaguar

“Het was een heel mooie auto - en probleemloos, echt een verademing na die BMW. En toch stond er al ruim 230.000 kilometer op de teller. Ik heb er veel plezier van gehad, toch begon het na anderhalf, twee jaar weer te kriebelen. Het kon toch nóg beter, haha. Want ja, de 260 pk van de 3.5 tegenover 400 pk van een supercharged 4.2, dat is toch wel een verschil. En eerlijk is eerlijk, er waren wel een paar kleine dingetjes aan, hoor, en ik ben nu eenmaal een perfectionist.”

Ultieme Jaguar XJ

Inmiddels zaten we midden in de coronapandemie en dus nam Mathijs rustig de tijd om de ultieme XJ te vinden. “Ik heb diverse V8’s Super en een paar XJR’s bekeken, maar de meeste waren flink aan de prijs, zeker bij handelaren. Uiteindelijk kwam ik deze met verlengde wielbasis tegen, bij een particulier in Eindhoven.

Hij stond al best lang te koop, was tussentijds al eens van Marktplaats verwijderd, maar kwam later weer terug - voor een prijs die eigenlijk te mooi was om waar te zijn. De foto’s in de advertentie zagen er ook wat onhandig uit, duidelijk gemaakt door iemand die nog niet helemaal digitaal was ‘ingeregeld’. De verkoper was de tweede eigenaar en had de auto met ongeveer 100.000 kilometer op de klok overgenomen van een vriend. Toen ik de auto in 2020 kocht, stond er zo’n drie ton op de teller. Inmiddels is dat opgelopen tot bijna 360.000 kilometer.”

Garantie voor ellende?

Oké, een twintig jaar oude Jaguar, met inmiddels bijna vier ton op de klok. Is dat geen garantie voor ellende van 7-serie-achtige proporties? “Dat valt erg mee. Hij had wel wat kleine parkeerschades en één van de luchtveerpoten was lek. Als je de auto ergens parkeerde, hing-ie aan het eind van de dag op z’n kontje, maar dat vond ik niet zo spannend.

Het luchtveringssysteem zit niet heel ingewikkeld in elkaar. Per veer ben je hoogstens drie kwartier bezig om ‘m te vervangen - ook dat kon ik zelf. Bij Jaguar kun je trouwens de originele luchtveren niet meer kopen. Aanvankelijk had ik exemplaren van het Amerikaanse Arnott gemonteerd, maar omdat die niet bevielen, ben ik overgestapt op Bilstein.”

Defecte dynamo

Wanneer we Mathijs doorvragen over de betrouwbaarheid van z’n Super V8, komt het hoge woord eruit. ‘’Oké, ik ben één keer gestrand met een defecte dynamo. Ik had net een vriendschappelijk bezoek gebracht aan mijn Jaguar-specialist, toen de auto er op weg naar huis mee ophield. Maar na de montage van een nieuwe dynamo heeft-ie me nooit meer laten staan. Bij die reparatie hebben ze uit voorzorg ook de koelleidingen tussen de cilinderbanken vervangen, want die worden op deze leeftijd toch minder.”

Problemen en verbruik 4.2 V8 van Jaguar

Van oudsher staan Britse motoren bekend als olieboten. Hoe is dat bij deze V8? “Die is behoorlijk bulletproof en die van mijn auto verbruikt ook geen druppel olie of koelvloeistof.”

Benzine verbruikt zo’n achtcilinder dan weer des te meer, al vallen de 1 op 6,5 in stadsverkeer en de 1 op 10 op de snelweg die Mathijs scoort, best mee. Dat is deels te danken aan het meevallende gewicht van nog geen 1700 kilo.

“Als je op lange stukken, bijvoorbeeld naar de wintersport, keurig 120 rijdt, kun je zelfs 1 op 11 à 12 halen. En eigenlijk zijn dat soort trips ook het mooist. Met enige regelmaat ga ik op familiebezoek in Zwitserland. Op de autobahn kan-ie prima mee met de snelle jongens en op bochtige bergwegen rijdt zo'n Jaguar X350 ook heel fijn. Bij aankomst denk ik vaak: goh, zijn we er al? Zo relaxed rijdt deze auto.”

Hangende hemel Jaguar XJ

Wanneer we in de Jaguar stappen voor een rondje om de kerk, valt ons op hoe mooi hij vanbinnen nog is. Dat is niet alleen te danken aan de hoogwaardige materialen, maar ook aan Mathijs. Want zo’n Jaguar is vanbinnen net een mens; op leeftijd wordt de huid doffer en rimpeliger en gaat er van alles hangen.

Om die reden heeft Mathijs de hemel opnieuw laten bekleden en het leer een verjongingskuur laten geven: “Alles wat niet helemaal goed meer is, daar zit ik als een havik bovenop. Zo zakte de auto nadat ik ‘m parkeerde vaak langzaam door z’n hoeven. Maar als ik de motor startte, kwam-ie weer netjes op hoogte. 

Dan is de compressor verdachte nummer één, maar die bleek niet de oorzaak. De regeleenheid evenmin. Uiteindelijk bleek de fout te zitten in het kleppenblok. Online heb ik voor minder dan 100 euro een nieuw exemplaar gekocht en nu werkt het systeem weer perfect.”

Supercharged XJ accelereert als een EV

Daar is geen woord van gelogen, want met onze derrière in het beige leer en onze blik op het in hout gevatte dashboard en de keuzehendel in de traditionele J-gate, merken we hoe soepel het onderstel alle oneffenheden glad strijkt.

Op een rustig tempo is de V8 fluisterstil, maar wanneer je de kickdown activeert, gaat de compressor luid fluitend aan het werk en lijkt de auto te worden voortgeduwd door een reuzenhand. De zestrapsautomaat is zo soepel, dat de acceleratie doet denken aan die van een elektrische auto. In één lange, onvermoeibare streep rijd je richting een rijbewijsloos bestaan. Maar terwijl een EV daarbij aandoet als een levenloze machine, voel en hoor je dat er bij de Jag een beest aan het werk is. Wat zeggen we: vierhónderd beesten!

'Rolls-Royce of Bentley brug te ver'

Mathijs kijkt ons glimlachend aan: “Ja het is niet voor niks dat ik deze auto al zo lang heb. Want wil je dit overtreffen, dan moet je welhaast een Bentley of Rolls-Royce aanschaffen. En dat is me net een brug te ver.” En de laatste XJ, de X351? “Mooie auto, maar qua uiterlijk kon het ook zomaar een Kia of Mazda zijn.”

Fotografie: Igor Stuifzand