Hans over zijn Alfa Romeo 156 GTA: "Na één keer rijden, móést ik 'm hebben!"

Eind vorige eeuw smachtten Alfisti naar weer eens een echte Alfa Romeo. Want na de overname door Fiat in 1986 werd het merk verweten dat het zijn klassieke waarden verloochende. Wat was er gebeurd met de sportiviteit en het elegante design? Zoals vorig jaar de Alfa Romeo Tonale na vele jaren weer voor vernieuwing zorgde, was die rol in 1997 weggelegd voor de Alfa Romeo 156. Alleen was het enthousiasme voor de 156 destijds groter dan dat voor de Alfa Tonale nu …

Houd je van youngtimers en klassiekers? Ook dan zit je goed bij Auto Review!

Ontwerper Alfa Romeo 156

Walter de’Silva, hoofd van Alfa’s Centre Stilo, had met de 156 dan ook een meesterwerk gecreëerd. In niets deed de instant classic 156 denken aan een Fiat. Lyrisch waren de commentaren over de tot in de bumper doorgetrokken grille en de vier sleuven eronder die naar oude race-Alfa’s verwezen. Slagroomtoeven op de taart waren de ‘verborgen’ achterportiergrepen, die de sedan de uitstraling van een coupé gaven. Niet voor niets werd deze designtruc later vaak gekopieerd.

Klassiek dashboarddesign

Eindelijk was er weer een Alfa zoals het hoorde: niet alleen mooi om naar te kijken, maar tevens vlot en dynamisch. Ook het dashboard kreeg oudere Alfisti op de knieën; na het hoekige design uit de voorgaande decennia, herintroduceerde de 156 de klassieke ‘kokers’ zoals ook de Alfa Romeo Giulia en de Berlina die hadden. Als bekroning van zijn bejubelde debuut, sleepte de 156 de titel ‘Auto van het Jaar 1998’ binnen, destijds nog een prestigieuze onderscheiding.

Alfa 156 was een ongekend verkoopsucces

In 1998 en ‘99 kozen tussen de 5000 en 6000 Nederlanders voor een 156 - ongekend voor een Alfa Romeo in Nederland. De auto ging vooral naar leaserijders, onder wie opvallend veel vreemdgangers die een Audi, Volkswagen of BMW inruilden. Behalve met zijn spannende vormgeving en fijne rijeigenschappen, verleidde de 156 hen met de soepele en stille 1.9 JTD-motor, de eerste commonraildiesel op de markt. Na de millenniumwissel liep de belangstelling voor de 156 Berlina iets terug, maar gelukkig kon de nieuwe 156 Sportwagon - een typische lifestyle-station - een deel van de klappen opvangen.

Hans is een Alfa-liefhebber in hart en nieren

Ook Hans Kolff (57) was destijds een gelukkige 156-leaserijder. Maar de Alfa was voor hem geen zoet tussendoortje. Zijn liefde voor Alfa Romeo bestond al veel langer en zat dieper. Ze werd ooit tot leven gewekt door de Alfa 1750 Berlina van zijn opa en toen Hans zich zijn ­eerste eigen auto kon veroorloven, kwam er een Alfasud 1.3 TI uit 1979.

Hans: “Die ging niet zo heel lang mee, want hij roestte behoorlijk. Mijn tweede auto was een Giulia Bertone 2000 GTV, en die heb ik nog steeds. Een origineel Nederlandse auto die ik voor weinig geld kon kopen. Ik wilde hem als dagelijkse auto inzetten, maar al snel bleek dat-ie daarvoor te slecht was. Geld om hem op te knappen, had ik nog niet. maar zodra ik het me kon veroorloven, heb ik hem zelf uit elkaar gehaald en gerestaureerd.”

“De trekkracht van de Busso-V6 was ongelooflijk en het geluid huiveringwekkend”

Dat Hans ook zwichtte voor de charmes van de 156, was dus niet zo vreemd. Maar je moest wel erg goed met je baas kunnen opschieten, wilde je een Alfa Romeo 156 GTA als leaseauto lospeuteren. Hans nam dan ook genoegen met wat modalere versies. Toch maakte hij al vroegtijdig kennis met het kanon van het gamma.

Tip

Goed verzekerd de weg op

Kies de dekking die bij jouw (elektrische) auto past met de Interpolis Autoverzekering. Standaard € 0,- eigen risico en vrije reparatiekeuze.

Bekijk nu

Persintroductie 156 GTA

“In 2002 kreeg ik via mijn werk bij een leasemaatschappij een uitnodiging voor de persintroductie van de 156 GTA. Daarbij konden we op het Imola-circuit (Autodromo Internazionale Enzo e Dino Ferrari, red.) rijden. Mijn leidinggevende wist dat ik Alfa-fan was en zei: ‘dat is echt iets voor jou’. En, inderdaad, ik kwam helemaal lyrisch terug. De auto stuurde als een jekko, de trekkracht van de Busso-V6 was ongelooflijk en het geluid huiveringwekkend. Ook de kleur Blu Cosmo vond ik fantastisch; dit was de perfecte ­configuratie. Na die trip was mijn impuls om er direct eentje te kopen. Maar ja, ik had al een leaseauto én mijn oude Giulia Bertone. Eerlijk gezegd hield ook de prijs van 50.000 euro me tegen.”

“Na en kop koffie was ik ineens eigenaar van een Alfa Romeo 156 GTA”

Ingeruild voor een BMW ...

Maar zoals dat gaat bij ware liefde: die blijft door je hoofd spoken. En alsof de duvel ermee speelde, struikelde Hans zes jaar na zijn circuitervaring bijna letterlijk over de gedroomde Alfa 156 GTA: “Ik fietste na het sporten richting huis, toen ik bij iemand een 156 GTA Sportwagon op een oprit zag staan. In de introductiekleur Blu Cosmo, nota bene."

"Elke keer dat ik er langsfietste, dacht ik weer, wat is-ie toch mooi … Op een gegeven moment stond de auto langs de straat en werd de oprit in beslag genomen door een nieuwe BMW. Ook zag ik dat de remschijven van de 156 een beetje begonnen te roesten van het stilstaan. Toen heb ik aangebeld en vertelde de eigenaar dat de Alfa te koop was."

"We hebben een tijdje zitten praten, kop koffie erbij en ineens was ik eigenaar van een 156 GTA. Voor een erg nette prijs, overigens … Op dat moment stond er ongeveer 150.000 kilometer op de teller en daarna heb ik er ongeveer 30.000 bij gereden. Eerst gebruikte ik hem als dagelijkse auto, de laatste jaren rijd ik er eigenlijk te weinig mee en staat-ie vooral binnen.”

Zeldzame auto

Hoewel Hans' 156 GTA jaarlijks maar een paar ­duizend kilometer onder zijn vijfgaats ­wielen laat doorglijden, is Hans precies op het onderhoud. “Voor alle technische werkzaamheden breng ik hem naar een bekende Alfa-specialist in Nunspeet. De 156 GTA is een vrij zeldzame auto - alle versies bij elkaar zijn er maar zo’n 4500 gebouwd - en op een aantal punten wijkt hij af. Zo heeft de 3.2 V6 andere nokkenassen dan die van de GTV en de 166, en dat vergt speciaal gereedschap bij het vervangen van de ­distributieriem. Het is een arbeidsintensieve en dus dure klus, toch laat ik het elke vier à vijf jaar doen, want ik wil niet het risico nemen dat er motorschade ontstaat."

"Ook geen andere schade trouwens, want bijna geen specifiek GTA-onderdeel is nog nieuw te krijgen. De stuurinrichting wijkt af en de spatborden en de bumpers zijn breder en forser dan van een gewone 156. Zelfs de koplampen zijn anders. En dan heeft de Sportwagon nog weer een andere achterbumper dan de sedan. Daarom heb ik al het een en ander aan onderdelen op zolder opgeslagen.”

Upgrades Alfa 156 GTA

Schade of groot technisch malheur is Hans’ 156 GTA bespaard gebleven, maar dat betekent niet dat hij niets in de auto heeft geïnvesteerd. Zo heeft hij onder meer het remsysteem onder handen genomen. “Ik heb de voorste remschijven van de tweede serie 156 GTA gemonteerd. Die zijn groter, waardoor de auto veel beter remt, bovendien zijn deze schijven minder gevoelig voor kromtrekken.”

“Ik raad iedere GTA-liefhebber aan om een Q2-differentieel te laten monteren”

Tectyleren

Heb je nog meer aan de auto geperfectioneerd? “In plaats van de standaardversie zit er een Q2-differentieel op. Dat is een mechanisch sperdifferentieel dat gek genoeg wel leverbaar was op de Alfa 147 en de GT, maar niet op de 156 GTA. Dat heb ik nooit begrepen, want met 250 pk op de voorwielen, slaat het stuur bij snel optrekken uit je handen. Mét sper heb je daar geen last van, bovendien is het Q2-differentieel degelijker en loop je minder risico op schade aan de versnellingsbak. Ik raad iedere GTA-­bezitter aan om dit te laten doen. Net als tectyleren trouwens, al mag ik dat volgens sommigen niet zeggen …”

Plakkerige knoppen

Ondanks alle upgrades, is de auto in Hans' ogen nog niet perfect. Zo zijn de plakkerige knoppen hem een doorn in het oog. Net als bij een heleboel auto’s van rond de millenniumwissel, kregen veel bedieningselementen een softtouch-behandeling, die zich mettertijd ontpopt tot sticky touch. Een specialist in Den Bosch zou de knoppen hun aaibaarheid terug kunnen geven.

Het kunstwerk van Giuseppe Busso

Ten afscheid nemen we op aandringen van Hans zelf plaats achter het stuur. De zit is voor zo’n sportieve auto eigenlijk iets te hoog, maar dat vergeet je zodra je de contactsleutel omdraait en het kunstwerk van Giuseppe Busso zich akoestisch tevoorschijn blaft. Zonder kunstgrepen in spruitstukken en dempers is dit welhaast de mooist klinkende V6 ter wereld … De zesbak laat zich lekker strak bedienen en de besturing is zo direct dat je de auto de bocht om kunt dénken.

De achtbaan die 156 GTA heet

Op een Italiaans bergweggetje heb je hier veel lol van, maar in een Nederlandse parkeergarage zorgt de enorme draaicirkel voor minder lachende gezichten. Op de ruime fotolocatie krijgen we daarentegen wangkramp van onze aanhoudende grijns. De laagtoerige, donkerbruine sound ontwikkelt zich bij oplopend toerental tot een krachtig gegorgel, en vanaf 5000 toeren gaat het richting een woeste huil. Bochtje links, hondersprintje, even de Brembo’s laten ­bijten, bochtje rechts, en een honderdsprintje-plus - een achtbaan is er niks bij!

Ook de trekkracht bij lage toerentallen is fenomenaal, zeker gezien het ontbreken van een turbo. Als je wílt, kun je dan ook schakellui rijden. Maar dat willen we niet. Sterker nog, eigenlijk kunnen we het stuur en de pook niet meer loslaten - en dat komt niet doordat ze net als de knoppen zijn gaan plakken. Respect voor Hans, dat hij deze verleider een groot deel van het jaar kan weerstaan!