Jeep Cherokee

Door de forse deurgrepen en de hoge instap wordt het gevoel van robuustheid nog eens extra benadrukt bij het instappen. Wanneer er plaats wordt genomen op het vlakke en weinig steun biedende meubilair werpen we meteen een blik op het dashboard. Daar overheersen harde kunststof materialen die ook nog eens matig op elkaar aansluiten. De grote knoppen passen bij een auto als deze, maar het geheel voelt weinig degelijk aan. Wat interieur betreft is het voor Jeep daardoor simpelweg niet mogelijk om zich met de Europese en zelfs Aziatische concurrentie te kunnen meten. Wat binnenin eveneens opvalt is dat de auto compacter is dan de buitenzijde doet vermoeden. Voorin is het de brede middentunnel die veel (been)ruimte opslokt van de bestuurder en de passagier. Tevens is de zit voorin opvallend hoog en ontbreekt het daardoor voor lange mensen aan hoofdruimte. Wie de stoel wenst te verstellen moet zich bovendien met zijn hand tussen de stoel en het portier wurmen wat de ergonomie niet ten goede komt. Voor de passagiers op de achterbank is er voldoende ruimte, maar het houdt niet over. Met een bagageruimte van 419 liter beschikt de Cherokee over een gemiddelde laadcapaciteit.

Hard plastic
Wat interieur betreft gooit de Cherokee geen hoge ogen. Helaas geldt dat ook voor het rijgedrag, tenminste als je wat dynamiek wenst. Het is namelijk wel een machtig gevoel om hoog ‘op de bok’ te zitten en daarbij uit de kijken op de enorme motorkap. In de Cherokee voel je je de koning van de weg. Dat gevoel wordt echter al snel verstoord als de eerste bocht zich aandient. De besturing van de SUV is opvallend licht en vergt relatief veel stuuruitslag (vooral op rotondes en in scherpe bochten). Tegelijkertijd is de carrosserie continue in beweging wat een onrustig karakter veroorzaakt. Doordat de stoelen ook nog eens weinig steun bieden moet er bij bochten en rotondes rekening worden gehouden de snelheid.

Motor
Jeep levert de Cherokee met een tweetal krachtige motoren. De eerste betreft een 177 pk sterke 2.8 CRD-dieselmotor. Deze motor is standaard gekoppeld aan een handgeschakelde zesbak en kan optioneel met een vijftraps automaat worden geleverd. De tweede motor - de 3.7 V6 – is de motorisering waarmee wij reden. De benzinemotor ontwikkelt een vermogen van 205 pk en een koppel van 314 Nm. Het vermogen wordt in alle gevallen middels een viertraps automaat op de wielen overgebracht. De combinatie motor/automaat blijkt niet zo geslaagd. Onder meer door het relatief hoge gewicht van de auto (ruim 1.900 kg) zijn de vier trappen te weinig om het juiste verzet te kunnen kiezen. De automaat is dan ook vaak (merkbaar) aan het schakelen. Wanneer er net teveel gas wordt gegeven bij het inhalen op de snelweg wordt al teruggeschakeld naar het derde verzet. Het gevolg is dat de motor als een bezetene toeren begint te maken en daardoor het nodige geluid produceert. Weinig verfijnd allemaal. Toch weet de Cherokee met deze zescilinder in minder dan 11 seconden de sprint vanuit stilstand naar 100 km/h te bereiken en wordt bij een stilstaande start de typische duw in de rug veroorzaakt. Langzaam is de auto dan ook zeker niet, het voelt alleen allemaal zo log aan. Bovendien produceert de krachtbron het voor Jeep zo typische geluid wat het gevoel van een echte Amerikaan verder versterkt.

Het terrein; Jeep´s domein
Het moge duidelijk zijn dat de nieuwe Jeep Cherokee het op de verharde weg niet van zijn Europese concurrentie weet te winnen. De auto is lang niet verfijnd genoeg, de rij-eigenschappen zijn te Amerikaans en de motor heeft moeite met het gewicht van de auto. Maar dan gaan we het terrein in. We zoeken de natuurlijke omgeving van de Cherokee op en schakelen de vierwielaandrijving in. Want hoe opvallend ook voor een Jeep, de Cherokee beschikt standaard over achterwielaandrijving en kan met een druk op de knop worden omgetoverd tot een vierwielaandrijver (4WD Auto). In dat geval dirigeert de tussenbak automatische het vermogen naar de wielen met de meeste grip. In het mulle zand, bij het oprijden van een steile helling en bij een afdaling waar de nodige takken en stronken op de grond liggen geeft de Cherokee geen krimp. Hij krijgt het pas echt moeilijk als we een blubberpad oprijden. Dan blijken de banden (die vooral voor de verharde weg geschikt zijn) vol te lopen met als resultaat dat de Cherokee begint de spinnen en vastloopt. Voor het eerst schakelen we de 4WD Lock in waarmee de lage gearing wordt ingeschakeld, maar het mag niet meer bijdragen. Na het sprokkelen van wat takjes en boomschors wordt een ruwe ondergrond gecreëerd en weten we de Cherokee zonder al te veel moeite te bevrijden. De Cherokee treft echter geen enkele blaam. Aan kracht en bodemvrijheid ontbrak het niet, het waren de banden die volliepen met modder en daardoor spekglad werden. Verder vertoont de Cherokee na een hele middag ‘spelen’ dan ook geen krimp. De vele paden met mul zand, de diepe sporen en de steile hellingen worden moeiteloos overwonnen. Hier voelt de Cherokee zich in zijn element.

Conclusie
Jeep is erin geslaagd wederom een echte Jeep neer te zetten. Meer dan de vorige generatie van de Cherokee straalt het model kracht, robuustheid en een zekere mate van onoverwinnelijkheid uit. Jammer genoeg is het interieur ook des Jeeps en treffen we veel harde plastic materialen aan die matig aansluiten en daardoor een gedateerde indruk wekken. Het interieur is bovendien minder ruim dan verwacht en het meubilair biedt weinig steun. Rijden met de Cherokee betekent dat je je rijstijl aan moet passen. De motor en de automaat lijken niet voor elkaar gemaakt en zorgen voor een onrustig karakter. Ook het onderstel maakt de auto onrustig en de besturing is opvallend licht. Nog steeds blijkt uit alles dat Jeep haar roots heeft liggen in het bouwen van 4x4’s. Zodra we de gebaande paden verlaten laat de Cherokee zich dan ook van zijn sterkste kant zien. De robuuste bouw, de speciaal voor het terrein ontworpen bumpers en de hoge bodemvrijheid maken de Jeep tot een vriend van het onverharde terrein.

© Autoreview.nl | Hans Winter