TEST BMW M4 CS vs Ford Mustang GT: de beste is niet de leukste

Opwarmen op de achterafweggetjes in Zuid-Frankrijk, daarna als afsluiting een paar razendsnelle rondes op het circuit – eigenlijk moet je dit eens doen als je een BMW M4 CS bezit. Wij rijden in de buurt van Nice, maar je kunt natuurlijk ook een van de talrijke andere fraaie wegen in Frankrijk of een van de andere Alpenlanden kiezen om écht te ondervinden wat deze buitengewone 4-serie kan. Als het kan met een circuit als toegift.

Ook voor spannende vergelijkingen als deze moet je bij Auto Review zijn. Schrijf je in voor onze gratis nieuwsbrief!

Tip

Goed verzekerd de weg op

met de Interpolis Autoverzekering. Naast goede schadeafhandeling, kan je pakketkorting oplopen tot 12%. Verkrijgbaar via Rabobank.

Bereken je premie

BMW M4 CS vermogen

Bij de M4 CS hielden de technici het niet bij wat stickers en een chip om de gewone M4 sportiever te maken. Integendeel, de aanpassingen aan het onderstel en de motor zijn ingrijpend. Ten opzichte van de M4 Competition steeg het vermogen van de CS met twintig pk. De CS heeft dezelfde 550 pk sterke zes-in-lijnmotor met twee turbo's als de achterwielaangedreven M4 CSL, die in een beperkte oplage van 1000 exemplaren werd gebouwd. Een veerpootbrug boven de motor zorgt voor nog meer torsiestijfheid. Verder kreeg het onderstel nieuwe schokdempers en stabilisatorstangen.

Rupsje Nooitgenoeg

Rijden in de M4 CS is een wonderlijke gewaarwording. Al bij lage toerentallen is er genoeg vermogen beschikbaar, maar je voelt ook dat er nog een explosieve climax aankomt. De geblazen drieliter zescilinder is niet gebouwd om lui te rijden op een romig koppel (beschikbaar tussen 2750 en 5950 tpm), maar is altijd gretig en lijkt een Rupsje Nooitgenoeg. Als je wilt, kun je doorgaan totdat je bij 7200 tpm tegen de begrenzer aanloopt.

In het middelste toerengebied is het meest te beleven. Hier lijkt een permanente woede onder de oppervlakte te zitten, al houdt de achttraps automaat het opvliegende karakter keurig in toom. We betrappen ons erop dat we constant aan het spelen zijn met de M-programma's. Daarbij kun je motor, transmissie, remmen, vierwielaandrijving, besturing, tractie- en stabiliteitsregeling aan je eigen wensen aanpassen.

Normaal, snel en sneller

Als je bij het lezen van al die instellingen al de draad kwijt bent: in de auto is het niet anders. In het begin probeer je nog uit te vogelen of de Track-M-modus goed samengaat met de Sport Plus-motorinstelling en de besturing in Comfort, maar na verloop van tijd heb je daar helemaal geen zin meer in. De aanvankelijke euforie over al die los van elkaar instelbare parameters, die je kunt opslaan onder de rode M-knop op het stuur, ebt snel weg. Misschien dat je twee favoriete combinaties opslaat en die vervolgens nooit meer gebruikt.

We richten ons op het rijden in plaats van op de instellingen. Er zijn grofweg drie mogelijkheden: normaal, snel en sneller. Oftewel dagelijks verkeer, landweggetjes en snelweg. De M4 kan het allemaal. Je kunt hem op je dooie akkertje door het drukke verkeer loodsen, maar de M4 CS laat zich ook met veel bravoure over binnenwegen jagen. Enerzijds is-ie meedogenloos, anderzijds uiterst welgemanierd. Maar wie echt wil weten waarom-ie ruim 55.000 extra heeft betaald ten opzichte van de M4 Competition xDrive, kan niet om het circuit heen. Alleen daar ervaar je de oneindige tractie, de onwrikbare stabiliteit en de absolute precisie van de besturing op z'n best.

Telkens weer verbijstert de BMW ons. Hoe standvastig hij blijft bij het hard aanremmen van de bochten. Hoe direct en trefzeker hij instuurt. Hoe je hem met gaspedaal, lastwisselreacties of stuurimpulsen kunt leiden. Beheerst sturen we hem met een subtiele stuurbeweging de bocht in, vervolgens laten we de achterkant uitbreken door kort van het gas te gaan en zorgen de vierwielaandrijving en fijngevoelige tractieregeling ervoor dat de drift beheersbaar blijft. Daarna gaan we vol op het gas, waarbij een deel van het vermogen naar de voorwielen wordt gestuurd, en accelereren we snoeihard de bocht uit. De bestuurder speelt een figurantenrol, de algoritmes van de techniek doen het echte werk.

Onvolmaaktheid als sleutelelement

Daarom vragen we ons af of er nog auto's zijn waarmee je nog puur rijplezier kunt beleven. Een sportwagen die minder meedogenloos is, minder intimiderend en minder perfect. En ja, waarom zou dat niet met minder vermogen kunnen? Dan kom je al snel uit bij de Ford Mustang, al sinds de jaren zestig het verrassende alternatief uit de Verenigde Staten. En alsof het zo moest zijn, is er net een nieuwe generatie op de markt. Die is in theorie geen partij voor de BMW M4 CS, die zijn concurrenten op ooghoogte nauwelijks ruimte biedt om aan te vallen. Maar hij is eigenlijk te ingewikkeld, te rationeel en te weinig intuïtief. Precies hier toont de wereldwijd meest geliefde Ford zijn charme. Als de M4 je tot waanzin heeft gedreven, kun je heerlijk bijkomen in de relaxte Mustang.

Musclecars blijven eeuwig jong

Ford heeft overigens niet stilgezeten. De nieuwste Mustang heeft een volledig digitaal dashboard. Maar verder blijft hij trouw aan de traditie: een robuuste atmosferische 5,0-liter V8 met 446 pk, achterwielaandrijving en een handgeschakelde versnellingsbak. Natuurlijk biedt ook de Mustang rijprogramma's voor de experimentele bestuurder, maar zonder dat het je gaat duizelen. Er is een ‘Normal’-stand, een op drama gerichte ‘Track’-modus en daartussen zit de eigenlijk altijd goed werkende ‘Sport’-modus. Oh, en er is een ‘Drag’-stand. Waar die voor dient, laat zich raden ... De launch control zat al in de vorige generatie. Nieuw is de automatische tussengasfunctie wanneer je schakelt zonder het gaspedaal te liften.

Laten we er geen doekjes om winden: de Mustang GT speelt met zijn rijeigenschappen op geen enkel vlak op hetzelfde niveau als de BMW M4 CS. Maar juist daardoor is hij onweerstaanbaar charmant en biedt-ie een rauwe vorm van rijplezier – authentiek en ongefilterd. Terwijl de klinische M4 CS stoïcijns doordendert naar absurd hoge snelheden, heeft de Ford Mustang allang zijn limiet bereikt. Maar dat is helemaal niet erg. De succesformule is de combinatie van soepel surfen op het V8-koppel, speels overstuur en een niet in woorden uit te drukken, tijdloze musclecar-beleving. De Mustang GT biedt het pure genot van rauw vermogen, begeleid door de ouderwets opzwetende rock-'n-roll van een vette achtcilinder.

De nieuwe Mustang kan uitdagend en snel zijn, terwijl je via de handgeschakelde zesbak zelf bepaalt of je vlot schakelt of de toerenbegrenzer opzoekt. Maar hij laat zich ook als een vriendelijke ‘Blues Brother’ door het verkeer bewegen. Bovendien kost de Mustang veel minder dan de M4 CS, al is hij vergeleken met de Belgische prijs bij ons nog altijd belachelijk duur. Onze zuiderburen rijden al een Mustang voor nog geen 60.000 euro, Nederlanders moeten (ruim) tweemaal zoveel betalen.