Alfa Romeo Stelvio Quadrifoglio: de beul uit de bergen

De Stelviopas heeft een miljoenmiljard haarspeldbochten en ligt op de grens van de Italiaanstalige provincie Sondrio en het Duitstalige Zuid-Tirol. Als Alfa Romeo een Duits merk was geweest, zouden we nu rond­rijden met de Alfa Stilfserjoch. Want zo noemen ze de Stelviopas aan de noordkant van de grens. Het kan aan ons ­liggen, maar dat vinden we toch minder sexy klinken. Trouwens, niet alleen de naam van de Stelvio is welluidend - afgezien van de prestaties worden we ook behoorlijk opgewonden van het motorgebrul dat de Italiaanse beul voortbrengt.

Alfa-motor met Ferrari-genen

Dat de Stelvio zo goed bij stem is, mag geen verrassing heten. De roots van zijn motor liggen immers bij Ferrari. Toch is het geen twaalf- of achtcilinder, die de Stelvio Quadrifoglio zijn bronstige stemgeluid bezorgt. Het is dezelfde V6 die de bloedstollende Giulia Quadrifoglio onder de kap heeft. De cilinder­inhoud bedraagt nog geen drie liter, maar met behulp van twee turbo's slingert de volledig aluminium machine een imposante 510 pk naar de wielen. In het geval van de Stelvio naar alle vier de wielen, terwijl de Giulia alleen achterwielaandrijving heeft.

Tip

Goed verzekerd de weg op

Kies de dekking die bij jouw (elektrische) auto past met de Interpolis Autoverzekering. Standaard € 0,- eigen risico en vrije reparatiekeuze.

Bekijk nu

“Ga met een paar benzinebroeders op pad, en gegarandeerd dat ze geen genoeg kunnen krijgen van de brullende beul uit de bergen”

Gaspedaal in 'standje Rammstein'

Draai je de DNA-knop van de Stelvio in de Dynamic-positie, en zet je je rechtervoet in 'standje Rammstein' (die band woont ook aan de Duitse kant van de Stelvio), dan geven de vier ­uitlaten een concert waarbij de band verbleekt. De elektrofans zullen het waarschijnlijk hoofdschuddend ­aanschouwen. Maar ga met een paar benzinebroeders op pad, en gegarandeerd dat ze geen genoeg kunnen krijgen van de brullende beul uit de bergen.

Details Alfa Stelvio Quadrifoglio

Voordat we aan boord klimmen van de knalblauwe Stelvio Quadrifoglio, lopen we er eerst verlekkerd een rondje omheen. Daar zijn we best even mee bezig. Niet per se omdat-ie zo ­vreselijk groot is, want zijn lengte van 4,70 meter valt ­eigenlijk best mee. Dat we onderweg wat oponthoud hebben, komt vooral doordat we graag even stilstaan bij de fraaie ­details. Zoals die donkergrijze 20-inch wielen. Via hun vijf grote ronde gaten gunnen ze je een blik op de geperforeerde remschijven en de gele remklauwen. Als iemand overweegt een erotisch getinte film over lichtmetalen wielen te maken, weten wij wel een setje voor de hoofdrol - wat een beauty's!

Klavertjevier zegt genoeg

Uiteraard staan we ook likkebaardend stil bij de vier verchroomde uitlaatpijpen en de diffusor aan de achterkant. Tot besluit begluren we nog even de luchtroosters in de motorkap, waar de hitsige V6 zijn hitte door afvoert. Het kunststuk van zes cilinders, 24 kleppen en twee turbo's zelf, gaat grotendeels schuil onder kunststof kappen, maar het klavertjevier dat erop staat, verraadt genoeg.

Stelvio start als een Ferrari

Starten gaat bij de Stelvio met een rode knop op het stuur - ook dat is een Ferrari-trekje. Even kijken, wat doen we met de DNA-knop? De A staat voor All Weather en is de ideale, voorzichtige stand voor regen en gladheid. De N staat voor Natural, waarmee normaal alledaags gebruik wordt bedoeld. De racestand is nog net niet verzegeld met lood en ducttape, maar de importeur verzoekt ons wel zeer dringend deze stand ­uitsluitend op ons circuit te gebruiken. Dat wordt helaas net opnieuw geasfalteerd, vandaar dat we bij vertrek de leuk-maar-veilig-stand Dynamic selecteren. Dat lijkt ons een mooi compromis: de schokdempers, de achttraps automaat en de motorrespons worden aangescherpt, maar het ESP blijft een oogje in het zeil houden.

Ongelooflijk direct

Van een echt compromis is echter geen sprake. Als je met de DNA-knop in D vlak voor het ­zebrapad moet ­niezen, is het te hopen dat je niest als een klein meisje. Zo niet, dan nies je onbedoeld zomaar een stel bejaarden met rollator en al van het gestreepte ­wegdek - ongelooflijk hoe direct besturing, bak en ­gaspedaal op de ­minste of geringste beweging van de bestuurder reageren. ­Binnen de bebouwde kom gaan we dan maar weer terug naar de N-stand.

Afwerking mag een tandje strakker

Zo kunnen we relaxed genieten van de elektrisch verstel- en ­verwarmbare sportstoelen. De ­bekleding van leer en ­alcantara zorgt voor extra ­verwennerij (meerprijs 1395 euro). Ook op het sportstuur komen we deze materialen tegen, al zijn ze daar een driehoeksverhouding aangegaan met carbon - een extraatje van 450 euro. Andere chique toestanden zijn de Harman Kardon-­stereo (1395 euro) en het gestikte (kunst)leer op onder meer het dashboard en de portieren. Tot ons ­genoegen zijn de grote schakelflippers aan het stuur van echt ­aluminium en schittert goedkoop plastic grotendeels door afwezigheid. Heel mooi, alleen konden de naden hier en daar wel wat strakker. Maar goed, dit is nu ­eenmaal geen Alfa Stilfserjoch.

Stelvio tart natuurwetten

Zodra de omstandigheden het toelaten, geven we de Stelvio de sporen. Wat er dan gebeurt, lijkt alle natuurwetten te ­tarten. Een 1,68 meter hoge SUV die de honderdsprint in 3,7 seconden aflegt? De Italiaanse beul bewijst dat het kan. Zelfs de allerhotste hatches maken geen kans. De Stelvio lust ze rauw, vervolgens verslindt hij in de tussensprint nog een potente sportsedan, om af te sluiten met een klein boertje. Flauwekul natuurlijk, maar het is echt ongelooflijk hoe snel de Stelvio het asfalt opvreet.

“Je kunt menig Audi- en Mercedes-rijder bij 250 km/h tonen dat zij niet de enigen zijn die de kunst van het bumperkleven beheersen”

Knallen, grommen, schateren

Dankzij de vierwielaandrijving gaat het ook zonder voelbaar drama. Oké, in de Dynamic-stand voel je de schakelmomenten duidelijk, maar irritant wordt het zeker niet. De enige echte ophef komt van de gewelddadig knallende en grommende uitlaten. Als we nu op de Stelviopas reden, zouden ze de ergste lawine veroorzaken sinds de aanleg van de weg in 1822. Bij terugschakelen doen de vier Rammsteiners onder de achterbumper nog beter hun best. We geven toe dat het zinloos en kinderachtig is, maar sprintjes trekken werkt op deze manier enorm verslavend. Vooral in tunnels en onder lange viaducten schateren we het uit.

Topsnelheid Stelvio Quadrifoglio: 283 km/h

Maar goed, hard rechtuitrijden is natuurlijk geen kunst; zolang je maar genoeg vermogen hebt. Alleen is de Stelvio natuurlijk wel een Alfa Romeo. En hij draagt niet voor niets de naam van een bochtige bergpas. Je doet deze dikke SUV dan ook geen recht als je alleen maar loeihard over de autobahn ramt. Daarbij is trouwens een topsnelheid haalbaar van 283 km/h. Je zou menig Audi- en Mercedes-rijder bij 250 km/h kunnen laten zien dat zij niet de enigen zijn die de kunst van het bumperkleven beheersen. Uiteraard houden wij ons verre van dergelijke capriolen.

De Stelvio pakt je in

Liever zoeken we een leuk binnenweggetje op, waar de Stelvio ons andermaal verbaast. Hij mag er dan uitzien als een rugbyspeler, geef hem een slingerweg als strijdtoneel en hij trippelt als een prima ballerina van bocht naar bocht. Als het te hard gaat, zet-ie even een stapje opzij, maar dankzij de bliksemsnelle en precieze besturing, heb je hem weer snel in het gareel. En zo krijgt de Stelvio je opnieuw te pakken. Op Google Maps speur je de omgeving af naar rustige wegen met ­zoveel ­mogelijk S-bochten en elke vakantie boek je in de buurt van spannende bergpassen. Gratis tip: mijd de ­Stelviopas, want die is loeidruk en eigenlijk te smal voor de auto waaraan hij zijn naam heeft geleend. Tussen de vakanties door neem je nooit meer de kortste weg naar huis, en zul je voor elk boodschapje de auto willen pakken. Wat kan verslaving toch mooi zijn.