Spionagefotografie: Een kat-en-muisspel met de beveiliging

Een zwart vlekje op een enorme witte vlakte. Is het een rots die uit het ijs steekt? Een verkeersbord misschien? Mijn verrekijker is niet sterk genoeg om het object dichterbij te halen. Ik sta aan de rand van een bevroren meer en tuur naar het uitgestrekte ijs, waarop door een autofabrikant een baan is aangelegd. Er zijn er zoveel, hier in het noorden van Zweden. Zowat iedere fabrikant heeft een eigen meer met daarop een testcircuit.

Volkswagen Polo op stelten?

Het is prachtig weer vandaag; de temperatuur ligt op 15 graden Celsius. De laag sneeuw onder mijn voeten is ongeveer een meter dik. Hetzelfde geldt voor de ijslaag op het meer. Door mijn verrekijker zie ik tientallen zwarte vlekjes; de meeste heb ik al geïdentificeerd. Maar er is eentje die ik niet goed kan zien. Het vlekje beweegt, dus het moet een auto zijn. Het ziet eruit als een Volkswagen Polo op stelten, maar ik kan het mis hebben.

Tip

Goed verzekerd de weg op

Kies de dekking die bij jouw (elektrische) auto past met de Interpolis Autoverzekering. Standaard € 0,- eigen risico en vrije reparatiekeuze.

Bekijk nu

Range Rover lijkt op een Ferrari

Als de warmte van de zon de kou van het ijs ontmoet, krijg je een dwarrelend effect, net zoals in de woestijn. Door die warmtegolven kun je een Range Rover met gemak aanzien voor een Ferrari; een Ferrari is vaak niet meer dan een dun lijntje. Helaas zit er dus niets anders op: ik moet dichterbij de Polo op stelten zien te komen. En daar heb ik mijn 115 pk sterke sneeuwscooter voor. Die haalt op het ijs met gemak een snelheid van 130 km/h. Helm op, handschoenen aan, en gaan!

Toyota Yaris op stelten

De ijskoude lucht snijdt in mijn gezicht; ik moet het zwarte vlekje nu niet uit het oog verliezen. Al snel zit ik op de topsnelheid van de scooter. Het ijs raast onder mij door en de vlek begint nu zó dichtbij te komen dat ik kan zien wat het is. Bingo! Het is een prototype: geen Volkswagen Polo op stelten, maar een Toyota Yaris op stelten. Ik stop de scooter bij de sneeuwwal langs het tijdelijke testcircuit en pak de Canon 1DX uit mijn schoudertas.

Lees ook Spionagefotografie: Zo worden geheime prototypes gekiekt

Ik richt de 100 – 400 mm-lens op de kleine suv van Toyota en begin af te drukken. De sluiter hamert er stevig op los. Slechts vier seconden later heb ik een complete set foto’s, waarop de auto van alle kanten te zien is. Mijn werk is gedaan, dus kan ik terug naar de auto om de collectie te uploaden naar mijn klanten: vooral tijdschriften en websites. Maar dan gebeurt er iets waar ik in de haast even geen rekening mee had gehouden.

Gesnapt door de beveiliging

Een zilveren Skoda Octavia met gele zwaailichten komt aangereden. De bestuurder toetert. Er staat ‘Securitas’ op de zijkant van de auto. Toyota heeft een beveiligingsbedrijf in de arm genomen om te voorkomen dat spionagefotografen zoals ik foto’s nemen van de nieuwste modellen. Te laat! Ik race er vandoor en schuil achter een dichtbijgelegen eiland. Ik maak me geen zorgen, want wat ik net heb gedaan is legaal. De Zweedse meren zijn publiek terrein, dus ik mag gewoon fotograferen.

Ik verwacht dan ook dat de beveiliging niets zal doen. Maar ik heb het mis. Ik zie de Skoda naar de oever van het meer rijden; zijn silhouet verdwijnt langzaam in de warmtegolven. Minuten later hoor ik opeens een zoemend geluid, alsof er een hommel vlak naast mijn oor vliegt. Instinctief kijk ik naar de lucht; er cirkelt een drone om mij heen. Tja, wat nu? Want kilometers verderop zien beveiligers alles wat ik doe op hun monitor.

Dit artikel maakt onderdeel uit van een exclusieve serie over het leven van spionagefotograaf Andreas Conradt. Lees hier alle avonturen van de spionagefotograaf.